Geçmişe Mahkum

" Onlar öldü. İki kelime , bir cümle ."

...
"Ama Ayaz b-ben çocukluğumun katilini bile bilmiyorum. "
...

" Ve unutma her karanlığın ardında bir ışık olduğu gibi her aydınlık da bir karanlığa gebedir. "

"Her gölge kaybolmaya mahkumdur ."

...

"Ruhumun derinliklerinde saklıydı belki acım, kendimden bile sakladığım..."

"Kendini kandırmayı bırak." dedi bana. Sesi oldukça düz bakışları hiç olmadığı kadar boştu. Bunu söyleyerek yarama tuz basmasına ne gerek vardı sanki?

"Bunu yapmayı istemediğini söylüyorsun ama inan ona ihtiyacın var Beril . Eksikte olsa bir aile sevgisine ihtiyacın var ." Neden sürekli ona ihtiyacım olduğunu söyleyip duruyordu? Bu yaşıma onsuz gelmiştim- onunla olsaydı daha mı güzel olurdu bilmiyorum ama -onsuz da yoluma devam edebilirdim. Hem ... Hem artık

"Sen varsın "dedim. Konuyu değiştirmeye filan çalışmıyordum. Içimden geçenleri, hissettiklerimi söylüyordum.
"Artık yalnız değilim. "

Bana öyle bir baktı ki
Bu... Bu "Evet ben hep seninleyim ." demekti . Ama hiç bir şey söylemedi. Sadece sustu ve baktı ...