Sahte Sevgili Operasyonu

XXVII

27.Bölüm;Ruh ikizi

"İki kalp aynı atarsa,huylar ve davranışlarda birbirine benzer.Ruh ikizi denen şey öyle bulunur işte.Ruh ikizin seni hem tamamlar hemde taklit eder onun sayesinde hiç eksik kalmazsın ve kim olduğunu da hiç unutmazsın."

Sınıfa girip bakındım Efe hala yoktu, yerime gittim ve Mügeyi gördüm kitap okuyordu yanına oturup "Günaydın!" dedim o da bana bakıp gülümsedi "Günaydın."

Kitabını kapatıp çantasına koydu ve tam bana dönecekken "Kızım sen Bela mısın?" diye bir ses geldi.

İkimizde kaşlarımızı çatarak kapıya baktık.Şaşırdık mı?Hayır.Deniz yanıma gelip ellerini masaya yasladı ve bana doğru eğildi.

"Sen niye hala benim ve Keremin arasına giriyorsun ha?" sırıtarak ayağa kalktım "Asıl sen bizim aramıza giriyorsun canım." gözlerini kapatarak bir iç çekti "Kızım bak yollarım seni."

Kaşlarımı kaldırdım "Öylemi.Ee,göster bakalım o zaman ama önce ben başlıyorum." diyerek saçına yapıştım.Anında bir çığlık attı.

Saçını bırakıp masanın arkasından dolandım tam sınıftan çıkacakken bileğimden tuttu.Ani bir refleks ile kolunu döndürüp sırtına yasladım "Canımı acıtıyorsun bırak!" dediğinde kolunu bıraktım "Şimdi anlamışsındır umarım benimle baş edemiceğini." sınıf baya dolmuştu herkes şok içinde bana bakıyordu "Herkes işine baksın bana değil!" diye kükrediğimde hepsi sıçrayıp işlerine döndü.

Ee arada sırada tabii böyle biraz asi olabiliyorum...

Az ötede duran ve kendilerini gülmemek için zor tutan Ferhat ve Kerem'e baktım. Ellerimi belime koyup "Güleni döverim!" diye uyardım.

Kerem güldü ve "Sen bana kıyamazsın ki!" deyip koşmaya başladı arkasından koşup önüne geçtim "Dur!" dedim nefes nefese.

Kollarını belime sarıp beni kendine çekti, "Kıyamazsın sen bana Güzelim." etrafıma bakındım herkes sınıftaydı derse girmeliydik.

Gözlerim onun gözlerini buldu.Bir elini belimden çekip yüzümü avucunun içine aldı "Yoksa kıyar mısın?" diyerek yanağımı okşamaya başladı.

Kalbim hızla atmaya başladı "Bırak Lan!" Efenin kükremesiyle birlikte sıçradım.Yanımıza gelip beni Keremden ayırdı.

Kerem yakalarından tuttup ona bir kafa attı "Sanane oğlum?" diye kükrediğinde tekrar sıçradım Efe Kereme bir yumruk atınca Kerem yere yığıldı,ayağa kalkıp o da Efe'ye bir yumruk attı.

Baya baya dövüşmeye başlamıştılar "Durun!" diye haykırdım ama sanki beni duymuyordular.Efe Kerem'i itince Keremin başı duvara vurdu ve Kerem yere yığıldı korkuyla gözlerim büyürken Keremin gözleri önce kapandı ve sonra ağır bir şekilde açıldı.

Efe tekrar Kerem'e saldıracakken önüne geçtim "Dur!Dur artık yapma!" diye bağırdım.

"Baba vurma Anneme nolur!" diye kükredim "Yapma lütfen."

Kendi sessim zihnimde yankılanırken derin bir nefes almaya çalıştım ama olmuyordu.
Boğuluyordum sanki.

Tutunacak bir yer aradım elim boşluğu kavrayınca derin derin nefesler alıp verdim.Başım dönüyordu.

Gözümden bir yaş aktı.Gözümün önünden Babamın Annem ve Abimi dövmesi film şeridi gibi geçerken bir damla daha eklendi gözyaşlarımın yanına.

Dizlerim titriyordu.Belimden tutulunca derin bir nefes aldım "Korkma ben burdayım." Keremin sesi beni biraz olsun sakinleştirmişti.

"Kerem." diye fısıldadım ama acı çektiğim sesimden duyuluyordu. "Esila,iyi misin?" Efe'nin sorduğu soruyla ona döndüm "İyiyim."