Sahte Sevgili Operasyonu

XI

11.Bölüm;Teşekkür ederim

"Teşekkür ederim
küçük Ayı."

-"Bişey değil
sahte Rapunzel."

Keremin ağzından;

Hızla okuldan çıktım ve arabama bindim o sırada Ferhat ve Mügede arabama binmişti.Sinirle Esila'yı götüren arabayı takip ettim.

Babası başka bir Arabayla gidiyordu ama şu an nereye gidebileceğine dahil kafa yoramazdım.

Korkuyordum,çok korkuyordum.Esilaya bir şey olacak diye o kum havuzunda tanıştığım küçük kız gidecek diye korkuyordum.

O çok narin ve masumdu her ne kadar bunu inkar edip bilmesede. Ya da göstermese de.

Bir iç çektim.Sakin ol Kerem..ona hiç bir şey olmicak.

Ferhat ve Müge hala şok içindeydiler.Müge hatta ağlamaya başlamıştı.Ama şu an onlarla uğraşamazdım.Tek istediğim sahte Rapunzelimdi..

Araba durduğunda biraz uzağa park ettim.Esilayı arabadan çıkardılar elleri bağlıydı ama ne bağırıyor nede itiraz ediyordu.O Babasına acıdığı için bir şey demiyordu.

Depoya girdikleri an Arabadan indim Ferhat da inmeye kalkınca "Kardeşim sen Mügenin yanında dur ben gelicem." Lafımı ikiletmeden onayladı.

Hızla Depoya doğru gittim ve kapıyı açmaya çalıştım ama açılmıyordu.Kilitlemişti Şerefsizler!

Kapıya bir tekme attığımda hala bir şey yapan yoktu "Açın lan kapıyı." Kapıya bir tekme daha savurucakken Kapı açıldı.

Karşımda gördüğüm Esila'ya hiç konuşma hakkı tanımadan ona sımsıkı sarıldım "İyisin değil mi?" dediğimde başıyla onayladı "Kerem akşama babam gelicek burda kalmam lazım lütfen git." gözleri dolu dolu konuşuyordu.

Kıyamıyordum ona..ağlamaması için canımı verirdim.

"Gidemem Esila." bir iç çekti "Bak merak etme Babam beni öldürmez,sadece biraz sinirli.Sen git bak söz ben dönücem." Başımı onaylamazça salladım "Acı çekiceksin,istemiyorum seni burda bırakmak çekiceğin acılara göz yumak istemiyorum.Zaten açık yaraların varken daha çok eklensin istemiyorum.Ben senin yaralarını sarmak istiyorum." gözleri daha çok dolarken bana sımsıkı sarıldı.

Burnunu çekip gözlerime baktı "Bak korumalar izin verdi seninle konuşmama ama artık gitmelisin hem Babam beni öldürmeye kalksa bile korumalar buna izin vermez.Korkma lütfen sadece git."

Başka çaremin olmaması beni delirtiyordu "Biliyorum Kerem beni burdan götürmek istiyorsun ama Babam beni bulur,o yüzden gidemem sadece biraz beni hırpalayacak."

"Çok özür dilerim,seni kurtaramadığım için." başını salladı "Özür dileme,beni kimse kurtaramaz." Anlına uzun bir öpücük bırakıp dolu gözlerimi gökyüzüne çevirdim.

Şaşkın bakışları beni gülümsetti.

"Umarım bu seni son görüşüm olmaz,daha seni çok sinir etmek istiyorum Rapunzelim." omuzuma hafifçe vurup burnunu çekti "Benden o kadar kolay kurtulamazsın Küçük Ayım."

Kurtulmak isteyen mi var be Güzelim?

Bir iç çekip kollarımı belinden çektim "Görüşelim Sahte Rapunzel." Bir kaç adım geriledi "Görüşüceğiz Küçük Ayı." değip depoya girdi.

Derin bir iç çekip Depoya göz gezdirdim en yukarısında büyük bir cam vardı.

"Alo Sinan Abi?" dediğimde hemen cevap geldi "Efendim Kerem?" Depoya bir kez daha baktım "Bana iki merdiven lazım.Konum atıyorum acil." değip kapadım.