Sahte Sevgili Operasyonu

XXVIII

28.Bölüm;Çirkin ve sahte Rapunzel

"Aşırı güzelsin..çirkin ve sahte Rapunzel."

Gözlerimi kaçırdım "Şey ben psikoloğa gitmek istemiyorum." kaşlarını çattı "Ama bu sana eminim ki iyi gelecek." başımı onaylamazca salladım "Bana neyin iyi geldiğini biliyorum ben gerek yok Piskoloğa."

Derin bir nefes aldı "Bak biliyorum başka insanlara geçmişini anlatmakta çok zorlanıyorsun ama piskoloktan başka sana ne iyi gelebilir ki?Ya-" sözünü kestim "Sen,sen iyi geliyorsun." deyip kollarımı beline sardım ve başımı göğsüne gömdüm "Seninle konuşmak,sana sarılmak hatta bazen senin beni öpmen çok iyi geliyor.Kötü günlerim senin yanında aklıma neredeyse hiç gelmiyor,gelsede sen hemen unutturuyor yada yaramı sarıyorsun."

Şu an gülümsediğine emindim,o da kollarını bana sardı.

O bana gerçekten fazlasıyla iyi geliyordu.Zaten bu yaşıma kadar iyi olmak için çoğu şeyi denemiştim,en iyi piskoloklara gitmiştim.Olmamıştı hiç biri bana iyi gelmemişti.Ama sonra hayatıma Kerem girdi beni bir tek o iyileştirmeye başladı ve hala da iyileştiriyor.

"Tamam o zaman Piskoloğa gitmiyoruz,bugün kendini iyi hissetmen için tüm gününü benimle geçiriyorsun." başımı göğsünden kaldırıp ona baktım "Teşekkür ederim."

Sırıttı "Kabul etmiyorum." kaşlarımı çattım "Artık teşekkürlerini öpücük olarak vericeksin." alt dudağımı büzdüm "Nakit olmuyor mu?Tek çekim falan." güldü "Kızım bende zenginim unuttun sanırım,yani tamam sizin kadar değiliz belki ama.Neyse bu konumuz değil öpücükten başka şansın yok."

Omuz silktim "İyi o zaman ne yapalım." Ayak uçlarıma çıkıp yanağına uzun bir öpücük bırakıp geri çekildim ve arabaya bindim.

O ise şok olmuş bir şekilde kala kalmıştı.Tabii hemen sözünü dinleyeceğimi beklemiyordu.

Camı açıp ona baktım "Ehliyetim yok ama gelmiyorsan sürmeyi deneyebilirim." kendine gelip bir bana bir arabasına baktı "Oğlumu acil durumlar hariç kimseye vermem." dedi, gözlerimi devirdim "Çok Rüzgar var camı kapat üşütürsün."

Ay ay ay ay küçük Ayı beni düşünürmüşte,hatta severmişte.Sever mi acaba?Seviyor mu?Mügeye sormak lazım.

Kerem arabaya binip çalıştırdı "Oğlunun bir adı yok mu?" sırıttı "Kuzey." dedi gözleri parlayarak "Ama o benim bebeğimin adı." dediğimde bana kaçamak bir bakış attı ve yine yola baktı "O yüzden zaten Adı Kuzey seni hatırlatsın diye."

İyi üstünde durmamıştı o öpücüğün.

Var ya bu çoçuk bana küçüklüğümüzde aşık olmuş.Yani bence öyle,sizce?

"Kerem?" bana baktı sonra yine yola "He?" Ayı diye boşuna demiyorum,insan efendim der "Ben galiba Efe'ye aşık oldum."

Siz bana küfür etmeden söyliyeyim,olmadım ama Keremi sinir etmek dünyadaki en güzel ikinci şeyi.

Birincisi de zaten Ben.

"Ne!" deyip ani bir fren yaptı "Ne?Nasıl?Neden?Niye!" Kerem beni soru yağmuruna tutarken arkamızdaki arabalar kornaya basıyordu.

Kerem sağa çekip bana döndü "Esila konuş!" diye kükrediğinde sıçradım.Derin bir nefes aldı "Tamam,tamam bağırdığım için özür dilerim."

Ellerini direksiyondan alıp kemerini çıkardı ve bana yanaştı.Yanağımı ard arda öpmeye başlayınca şaşırdım.

"Kerem dur!" deyip kendimi geri çektim "Ne yapıyorsun?" dolu gözlerle bana baktı "Öpücüklerin bin olmasını sağlamaya çalışıyorum." gülmemek için dudaklarımı birbirime bastırdım.