Aklıma eskiden düşündüğüm şeyler gelince bir iç çektim. 'Işte onlar çok tehlikeli,hem bana geçmişi hatırlatıyor hemde aklımı başımdan alıyorlardı. Simsiyah gözleri bir uçurumu andırırken her o harelere baktığımda o uçurumdan atlamak için can atıyord...
"Yok abi burda bakınmayın artık." dedi Tolga arabasına yaslanmış sigarasını içerken.Oflayıp tekrar her yere baktım.Karanlık olduğu için telefon ışığı ile bakıyorduk ve böyle bulmak çok zordu.
"Kerem koş." Ferhatın sesini duymamla sesinin geldiği yöne gittim.
Sonra yerde kapalı gözlerle yatan Esila'yı görünce hemen başını dizlerimin üstüne koydum "Ferhat hemen benim arabayı buraya getir." deyip anahtarlarımı Ferhata verip ışığı Esilanın kan içinde kalmış karnına çevirdim.
Bıçaklanmıştı ve çok kan kaybediyordu. Yüzüne gelen saçları çektim "Esilam duyuyor musun beni?" dedim titreyen sesimle "K-kerem." dediğinde dolan gözlerimi göğe çevirip onu kucağıma aldım "Oy kurban olduğum, geldim Güzelim,gözlerini açmaya çalış hadi." hafifçe yutkundu ve gözlerini yarım olsada araladı.
"K-kerem." dedi bu sefer dolan gözlerle bana bakarak,şu an Ay kanlar içinde kalmış o güzel yüzünü aydınlatıyordu ve onu böyle görmek kalbime hançer saplıyordu.
"Geldim Rapunzelim geldim kurban olayım ağlama birtanem." deyip onu kendime çektim ve anlını öptüm.
"Esila sakın gözlerini kapama tamam mı?" yine yutkundu ve "Tamam." dedi titreyen sesiyle.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ferhat arabayı getirdiğinde hemen oraya gittim ve arka kapıyı açıp önce Esilayı yatırıp sonra kendim oturup başını dizlerime yasladım.
Kucağımda duran Sağ elimi eline aldı ve baş parmağımı o küçük eliyle aynı bir bebek gibi kavradı.
"K-kerem sakın g-gitme." dediğinde ona doğru eğilip anlını öptüm "Gitmiyorum Rapunzelim burdayım."
Ferhat sürebildiği kadar hızlı sürüyordu ve bende arabamda yedek bulundurduğum tişörtlerimden birini Esila'nın yarasına bastırıyordum.
Esila gözlerini zar zor açık tutuyordu ve her an bilincini kaybedecek haldeydi "Az daha dayan Güzelim,çok az kaldı." derin bir nefes aldı "Ö-özür dilerim." deyip gözlerini yavaşça kapadı.
"Esila aç gözlerini Güzelim,lütfen hadi az kaldı." gözlerim iyice dolmuştu "Hadi Birtanem aç gözünü." dedim kısık bir sesle,çünkü o arada gözlerimden yaşlar akıyordu.
Hastaneye geldiğimizde Esila'yı kucağıma alıp acilin önüne gittim "Sedye getirin hemen yardım edin!" diye kükredim.
"Hadi Rapunzelim az daha dayan." dedim Esila'ya bakarak.Sedye gelince istemeyerek onu oraya bıraktım.Sanki o da onu bıraktığımı anlamış gibi yüzünü buruşturdu.Gözleri hala kapalıydı.
Hemen bir doktor gelip gözlerine ve yarasına baktı "Bilinci kapalı hemen ameliyathaneye alın acil." deyip gitti.
Sedye ile beraber bende gidiyordum tam ameliyathanenin önünde durduk ve hemşire bana döndü "Beyefendi bu-" kadının sözünü kesip "Biliyorum." dedim ve Esila'ya doğru eğilip anlına bir öpücük bıraktım "Ne olur beni bırakma Sahte Rapunzelim." deyip geri çekildim.
