The Playful Fate [COMPLETED]

Kabanata 47

I simply lay on my bed and cry again.
Until I fall asleep.

My whole system doesn't accept what Liam said to me yesterday.

Umalis si Liam para salubigin si Ate  Olivia. She is quite old. But she don’t want to call her unless Ate.

Naging maganda naman ang pag uusap nila Lolo at Liam. At ngayon ang araw para linawin sa kaniya ang totoo. That's me is also a part of their family. Palihim lamang ang naging pag uusap nila with the help of Kuya Vector. As far us hindi napapatunay na Apo niya ako ay walang tulong na makukuha sa kaniya. I badly need his help. To clean my name. And to help my siblings and friends.

Pinalabas nila na nagbalik muna ako sa Philippines kaya ilang linggo na akong wala sa Company. Ayaw nila itong lumabas sa media at magkaroon ng problema.

Malapit ng matapos ulit ang araw na ito pero wala parin sila Liam at Ate Olivia. My curiosity killng me. Hindi ko matanggap na wala na ang isa sa mga taong tumulong sa akin at nagpahalaga.

Bantay sarado parin ang Mansyon. But thanks to Kuya Vector he help me a lot.

Binuksan ko ang bawat kabinet na makikita ko. And thanks I find a gun.
Hindi ko na mahintay ang tulong na magmumula sa mga Pulis o kanino man. They needs me. Marami na silang nagawa sa akin kaya hindi ako magdadalawalang isip na ibuwis ko ang buhay ko sa kanila.

Dali dali akong nagbihis. I know on how to use a gun. Ang kambal ko mismo ang nagturo sa akin. I tried so hard para makahanap ng damit na pwedeng maka protekta sa akin.

Nag iwan na rin ako ng notes na umalis na ako at bahala na sila kay Lolo para sabihin ang totoo at humingi ng tulong.

I call Liam multiple times pati si Ate Olivia pero hindi sila sumasagot.

Naglakad na lang ako ng ilang kilometro para marating ang sakayan. Nagpara ako ng taxi para masakyan. I wear a mask para hindi nila ako makilala.

“Belish Place Please” I said to driver.

“Copy Ma’am” Driver’s answer.

It takes about an hour bago ako makarating doon. Mabuti na lamang at natandaan ko na pwede pala akong makapasok sa rest house sa likod. I pray na Sana walang bantay doon.

Hanggang ngayon ay wala pa akong tawag na natatanggap kay Liam at Ate Olivia. It makes me nervous sana naman ay wala ng masama pang mangyari.

“Are you sure ma'am. This place is so dangerous?”

“No. I'm okay. Thank you. Keep the change.”

Sinimulan ko ng maglakad aabutin din ako ng kalahating oras bago pa makarating doon.

Tahimik lamang akong naglalakad. Tanging lakas ng kabog ng puso ko ang naririnig ko. Sa bawat yapak ko ay papalapit ako ng papalapit. Hindi ko masasabing magiging maganda ang kahihinatnanan nito. But they don't deserve this ako sana ang nandoon at hindi sila. Alam kong hanggang ngayon ay hinahanap parin nila ako. Nagulat ako ng biglang may tumawag sa akin.

Calling Cousin Oliver........

Nanginig ang kamay ko ng makita ko ang pangalan na rumeshestro sa telepono ko. Hindi ko inaasahan na tatawag ito.

“Hello?” Mahinahon kong sabi.

“Ohh, My Dearest Cousin. How are you. Ohh what should I say my fake Cousin.” He said while laughing like a devil.

Iba sa Oliver na nakilala ko. Tahimik at walang sinasabi. Mali ang pagkakakilala ko sa kaniya. Malayong malayo. Hindi ko lubos akalain na magagawa niya ito. Nila ng pamilya niya.