Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Song: Never Give Up On Us- Connie Talbot
Tease
I immediately looked away from Archer when he said that. I don't know why the hell I blushed. It must've been an automatic reaction when someone compliments me.
Sino ba naman ang hindi mafa-flatter kapag sinabihan ka ng maganda 'di ba?
"Oh..." 'yun lang ang natatanggi kong nasabi. I gulped and thought of another thing to say. "Thanks."
It was a bit akward after that. Hindi ko inaasahan na iyon pala ang gusto niyang sabihin! Ang layo nun sa encouraging words na sinabi ko ah?
"Ah... so," he said to remove the akward air between us.
Sumulyap ako sakanya pero parang maski siya ay nag-iiwas din ng tingin sa akin. Hindi niya magawang bumaling ng tingin sa gawi ko. He inserted both of his hands inside his front pocket.
"Baka hinahanap ka na sainyo. Thank you for... letting me take some of your time." aniya.
Tipid akong ngumiti at agad ring nag-iwas ng tingin sakanya nang maramdaman kong babaling siya sa akin.
Why is this so awkward?!
Nung kinompliment naman ako ni Lucas noon, nagawa ko pang bumanat! Tapos pag-dating kay Archer, bigla akong nahihiya?
It should be the other way around, right? Dapat doon ako sa taong gusto ko mahiya. Hindi dito sa... close friend ko lang.
Ugh! This is so frustrating! Mabuti ba't umuwi na nga lang kami at baka mapahiya ko pa ang sarili ko dito.
"Uh, oo. Baka nga." Sabi ko at nauna nang mag-lakad sakanya.
He followed me behind. Once we've reached the elevator, that's where it became more awkward. Nag-unahan pa kami sa pag-pindot ng button. Nagkatinginan kami.
"Sige, ikaw na." Humakbang ako patalikod para hayaan na siyang pumindot.
I keep on tapping my feet as we wait for the elevator to arrive. I think Archer must've noticed because he scoffed when he saw how uneasy I was.
Nilingon ko siya at kinunotan ng noo. A ghost smile appeared on his lips as he tries to stop himself from surpressing a big smile.
He lifted his eyes up to see what floor the elevator is in now.
Ilang segundo pa ang lumipas bago tuluyang dumating ang elevator sa rooftop garden. Nang bumukas ang pinto, agad-agad na akong pumasok at pindot ang palapag kung saan nakapark ang sasakyan ko.
"What floor?" I asked without looking at him.
"Same as yours." he answered.
From the corner of my eye, I saw him leaning against the steel bar with his arms crossed. Nakaharap siya sa akin pero ni minsan 'di ko magawang bumaling tingin sakanya.