Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Song: I Would- Connie Talbot
Meet
Nanatili ang tingin ko kay Archer habang nag-lalakad siya palayo. I noticed that he's with his crewmates now. I wonder what they're doing here?
O baka, naimbitahan sila pero... para saan naman? Hindi ko lang maintindihan dahil nagulat ako nang isa siya sa mga unang dumalo sa akin nang makita ang nanyari.
Everything went back to normal ever since the rude and angry patient was forced to leave. Si Lucas, sa halip na bumalik na sa trabaho, nanatili pa sa tabi ko.
"Are you sure you're not hurt? It seems like-"
"I said I'm okay." Pag-putol ko sa sinasabi niya.
Marahas ko siyang binalingan ng tingin. Bahagyang kumunot ang noo niya, tila ba nagulohan sa biglaan kong pag-putol sa sinasabi niya.
Seryoso ko siyang tiningnan.
"But I just want to ask if you're okay. Is that bad?" tanong niya.
At dahil nanatili kaming dalawa sa pwesto kung saan nangyari ang biglaang pag-aamok ng isang pasyente, may iilang mga doktor na nakatingin parin sa gawi namin. Isa na si Demi doon.
Kahit na sabihin na abala siya sa kausap na pasyente, pansin na pansin sa kanya ang ilang beses niyang pag-sulyap sa aming dalawa ni Lucas. I clenched my jaw. I took a deep breath before I look at Lucas even more seriously this time.
"You have to stop this."
His forehead continued to crease. Sinubukan niyang itawa ang tensyon sa pagitan namin ngayon. He cocked his head to the side.
"I don't get what you're trying to say, Fel. Ano ang kailangan kong itigil?"
"You're confusing me." I said frustratingly.
I pursed my mouth to hide my trembling lips. I can't believe that I'm suddenly getting so emotional about this.
I mean... I already planned on confronting him about me getting confused thoughts about his true feelings about me. At some point, I realized that I need to tell him about it.
Hindi pupwedeng palagi nalang ganito. Na sa konting galaw at ngiti niya lang sa akin, iba na agad ang tinatakbo ng isip ko.
But I never planned to confront him in a crowded place like this! Hindi ko kailanman inisip na gawin ang bagay na iyon sa harap ng mga kilala naming tao.
I imagined us being alone in a room and me trying to keep it all together. I imagined myself staying calm as I try to ask him things that I've been meaning to ask.
"What?"
"You can't keep on acting around me like this." sabi ko para mas malinawan na siya.
