Affection √ vkook

[30] Thinking of you

Czwartkowego popołudnia Taehyung był skazany na dalsze siedzenie w pracy. Wszystko oczywiście za sprawą jego cudownego szefa Jeona, który postanowił dowalić swoim pracownikom więcej roboty, w tym także Kimowi. W końcu czego on się spodziewał, że będzie miał taryfę ulgową u mężczyzny?

Także charował ile sił w sobie miał i wlepiał swoje zaczerwienione oczy w ekran komputera. Mordował się z jakimiś dokumentami przez ten cały czas a podczas przerw, łaził byle gdzie tylko nie tam gdzie był Jeon. Sam nie wiedział czemu go tak omijał szerokim łukiem. W końcu jak brunet ma mu "pomóc" skoro ten go unika, wręcz ucieka gdy tylko go widzi i zmienia kierunek swojej wycieczki po budynku.

I to byłoby raczej dziwne gdyby Jeongguk tego nie zauważył. Zachowanie blondyna było dla niego tak zabawne, że aż miło mu się je oglądało. Za każdym razem gdy widział jak chłopak przed nim ucieka, na jego buzię wpływał szeroki uśmiech wypełniony rozbawieniem. Z drugiej strony zaś czuł dziwną pustkę w sercu gdy nie miał przez cały dzień, okazji porozmawiać, czy też dotknąć Taehyunga. To go tak męczyło ale nie chciał go zaczepiać zwłaszcza, że ten był aktualnie zajęty. Dlatego też zebrał się do kupy i sam zajął się swoją robotą.

Nawet gdy próbował coś przeczytać, wymyślić, napisać to po prostu nie potrafił. Nie mógł się skupić i co chwilę spoglądał na drzwi z nadzieją, że zaraz pojawi się w nich blondyn. Chłopak dosłownie siedział w jego głowie i nie chciał jej opuścić. Cały czas o nim myślał i nie mógł przestać.

Nerwowo stukał długopisem o drewniane biurko, co jakiś czas wzdychając z rezygnacją gdy kolejna próba skupienia zakończyła się porażką. Gdy już czuł, że jest na skraju wytrzymałości, poderwał się z krzesła i ruszył w stronę drzwi. W jego głowie zaczął układać się plan jak zwabić do siebie Kima. Wszedł do pomieszczenia zwanego kuchnią i podszedł do stojącej przy blacie Yeonhee.

– Panno Rim. – powiedział stojąc tuż za jej plecami a wystraszona kobieta od razu odwróciła się w jego stronę, spogladając na jego twarz z przerażeniem. – Aż taki straszny jestem? – zapytał z rozbawieniem a czarnowłosa od razu pokiwała głową przecząco.

– Nie, nie. Proszę mi wybaczyć. Niespodziewałam się tu Pana. – przepraszała, lekko się mu kłaniając.

– Nie ważne. Mam do ciebie pewną sprawę.

***

Zatopiony w swoich myślach Taehyung nie wiedział nawet kiedy przerwał swoją pracę i wlepił spojrzenie w okno. Zmęczenie chyba kompletnie odebrało mu chęć myślenia nad czym kolwiek i po prostu odleciał. Nie zauważył nawet kiedy przy jego boku stanęła kobieta i zawołała jego imię. Po chwili potrząsnęła nim delikatnie gdy ten nie reagował na jej wołanie.

– Taehyung ! – wydarła się a chłopak od razu na nią spojrzał spanikowany. – Zrobisz kawę dla Pana Jeona? Ja miałam ją zrobić ale jestem aktualnie zbyt zajęta i pomyślałam sobie, że może ty dasz radę...?

– T-Tak! Jasne.. – odpowiedział bez chwili namysłu a zadowolona współpracowniczka, posłała mu uśmiech w podziękowaniu.

Nieudolnie wstał z krzesła i ruszył zmęczonym krokiem w stronę firmowej kuchni. Tak bardzo bolały go nogi, czuł jakby przez te wszystkie godziny siedzenia za biurkiem, wręcz mu zdrętwiały.

Gdy wszedł do pomieszczenia nastąpiło coś czego kompletnie by się niespodziewał. Drzwi za nim zostały zamknięte z hukiem a on sam został do nich przyciśnięty przez nikogo innego jak Jeongguka.

Mężczyzna ułożył jedną ze swoicu dłoni na jego talii a drugą oparł o drewniane drzwi za Taehyungiem. W ten sposób chłopak nie jest w stanie mu uciec. Jak narazie, bo tymczasowo szok sparaliżował jego ciało.

– Boisz się mnie? Dlatego tak przede mną uciekasz? – zadał pytanie spoglądając na blondyna uwodzącym spojrzeniem. Jego twarz znajdowała się tak cholernie blisko twarzy Kima. Tae czuł, że ciężko mu się oddycha i nie może nic powiedzieć. – No dalej, wyduś coś z siebie słonko. Chcę usłyszeć twój głos.

------------------------------------------------------------------

Dzisiaj trochę dłuższy ponieważ nie opublikowałam nic wczoraj :((

Jak wam się podoba blondyna Jungkook ?