Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yorulduğumu hissediyorum.
Benim için asla var olmamış aile kavramından daha çok acıtan şeyler vardı. Aşk fazla acıtmıyordu artık, olan olmuştu. Şu saatten sonra hiçbir şeyin çözümü yoktu. Arkadaşlarım benim için çabalıyordu, bunu biliyordum. Küçüklüğümden beri beni kocaman bir akıntıya sürükleyen zihnim de aynısını yapmaya devam ediyordu. Benim ölmemi istiyordu. Kanlar içinde ölmemi istiyordu.
Çoğunun ergenlik olarak adlandırdığı şeyin ergenlik olmadığını da biliyordum. Çoğu zaman uyuyamadığımda kafamın içinde kocaman bir savaş dönüp dolaşırdı. Saat bir olurdu genelde, sonrasında uyumuş gibi yapardım çünkü ailem kızardı geç uyumama. Gece yatağa yattığımda bile öldüğümü düşlerdim. Oysaki daha on beş yaşındaydım. O yaştaki bir çocuk bunu neden düşünürdü ki? Yaşaması, sınav stresinden tırnaklarını kemireceği bir yaştayken neden bunu düşünürdü?
Benim için ağlayacak kimse olmadığı için kendime ağlardım. Öldüğümü düşler ve arkamda kalan 3-5 kişinin benim için ağladığını kendi gözlerimle görürdüm. O zaman gerçekten önemsendiğimi düşünür ve yatağımda bir başıma ağlardım. Kendi ölümüme ağlardım. Çünkü bilirdim ki sevgisiz büyüyecektim. On üç yaşımda bunu farketmiș, on beş yaşımda gerçekten hissetmiş ve on altıda da ölüm hayalleri kurmuştum. Ağlamak için çok sebebim vardı.
Birbirinin aynısı olan günlerden birinin başlangıcındaydım. Saat bir buçuğa geliyordu ve uyuyamıyordum. Bu sefer kendi ölümümü planlamak yerine telefonuma bakıyordum. Jaemin'in fotoğraflarına.
5 gündür görüşmemiștik. Sarılmış ve ayrılmıştık. Hena da bir şey dememiști çünkü bilmiyordu. Jaemin Jungwoo'ya bir şey demiş miydi emin değildim. Zaten öğrenseler değişen bir şey olmayacaktı.
Telefonumda sadece 16 fotoğraf vardı. Aslında daha fazlaydı ama beraber olduğumuz, sadece ikimizin olduğu 16 fotoğraf. Çoğunda selfie çekinmiștik, diğerlerinde ise birbirimizi çektiğimiz yerler vardı.
Eğer ona aşık olmasaydım kesinlikle çok iyi arkadaşlar olurduk, emindim. Ama Na Jaemin beni tanımıyordu. İçimdeki karanlığı bilmiyordu. Çiçeklerimi bile yeni öğrenmişti. Sadece ailemden uzak olduğumu biliyordu, kurduğum senaryoları bilmiyordu. Onun için pembe saçlı küçük bir kızdım ama asıl amacım kendi acılarımı gizlemekti pembe saçlarımda.
Ekranın parlaklığı gözlerimi acıtmak üzereyken üstten bildirim geldi. Jaemin mesaj atmıştı. O da uyuyamamıștı anlaşılan.
