ravishing darkness.

#06

Το διάλειμμα τελείωσε, με το χτύπημα του κουδουνιού.

Έχω γυμναστική τώρα.

Πήγα στα αποδυτήρια για να αλλάξω.

Εκεί βρίσκονταν πολλές κοπέλες. Εντόπισα την Maria και την πλησίασα.

«Θα μπεις στην ομάδα των μαζορετών;» ρώτησε ενθουσιασμένη κατευθείαν, ενώ εκείνη την στιγμή φορούσε μια κόκκινη στολή μαζορέτας.

«Εμμ δεν ξέρω» είπα διστακτικά.

Στο παλιό μου σχολείο ήμουν, αλλά δεν ξέρω αν θέλω πάλι να είμαι και εδώ.

«Αωω έλα τώρα. Μην είσαι ντροπαλή. Θα σου δώσω μια στολή, για τώρα, και έλα στην προπόνηση να δούμε» είπε.

«Εντάξει. Ποιά είναι αρχηγός;» ρώτησα.

«Η υποφαινόμενη» είπε, περήφανη για τον εαυτό της και γελάσαμε.

Πήγε στην άλλη μεριά των αποδυτηρίων και επέστρεψε με μια στολή στα χέρια της.

«Φόρα την. Από κάτω βάλε μπουστάκι, αλλιώς τίποτα. Δεν βολεύει με σουτιέν. Μόλις ντυθείς, έλα στο γήπεδο» είπε και έφυγε τρέχοντας.

Έβγαλα τα ρούχα μου, όπως και το σουτιέν μου, και έβαλα την στολή.

Πιο άνετη από αυτή που είχαμε, στο παλιό μου σχολείο.

Βγήκα από τα αποδυτήρια και κοίταξα τριγύρω στον διάδρομο, όπου ήταν άδειος.

Βασικά, σχεδόν άδειος.

Στα αριστερά του διαδρόμου, ήταν η Maria με τον Kol.

Κάτι έλεγαν και γελούσαν μαζί.

«Θα σε δω στην προπόνηση αγάπη» της είπε, της έκλεισε το μάτι και αυτή έφυγε.

Εγώ καθόμουν, σαν κουτσομπόλα που είμαι, και κοιτούσα.

Με πλησίασε χαμογελαστός και κοίταξα τριγύρω άβολα.

Ας μην ξεχνάμε ότι εχθές παραλίγο να το κάνω με τον αδερφό του.

«Βρε βρε. Η δεύτερη μαζορέτα που πετυχαίνω σήμερα. Είναι σημάδι για τρίο αυτό;» είπε με τα χέρια στις τσέπες.

Γίνεται χυδαίος.

«Γειά σου και εσένα Kol» είπα ειρωνικά και γύρισα να φύγω.

Με έπιασε από τον αγκώνα και με κοίταξε.

«Δεν σηκώνεις ούτε μια πλακίτσα;» ρώτησε.

«Όχι» απάντησα αυστηρά και κοίταξα το χέρι του για να αφήσει τον αγκώνα μου, που τον είχε αρπάξει υπερβολικά πολύ δυνατά.