#33

88 8 0
                                    

«Χαίρομαι που ήρθες» είπε χαμογελαστός.

«Εγώ όχι και τόσο. Πες μου τώρα πως να σώσω τον Isaac γιατί δεν σκοπεύω να ξοδέψω όλο μου το βράδυ μαζί σου» απάντησα σταυρώνοντας τα χέρια μου μπροστά από το στήθος μου.

«Υπάρχει και ένα αντίτιμο, γλύκα. Δεν σου λέω τίποτα χωρίς αντάλλαγμα»

«Εε μα φυσικά» μουρμούρισα «Λέγε, τι θες;»

«Να με βγάλεις από εδώ, δεν είναι προφανές;»

«Δεν μπορώ να το κάνω αυτό»

«Φυσικά και μπορείς. Για εσένα είναι ένα απλούστατο ξόρκι» είπε και σήκωσα το φρύδι μου.

«Και που ξέρω εγώ ότι θα με βοηθήσεις όντως; Μπορείς πολύ απλά να ξεφύγεις και να μην μάθω ποτέ. Ίσως να μην υπάρχει καν τρόπος να αναστήσω έναν λυκάνθρωπο» είπα.

«Γλυκούλα μου, θα σου πω τι να κάνεις από εδώ μέσα. Και αφού αναστηθεί ο γκόμενος σου, θα με βγάλεις. Αλλιώς θα στοιχειώνω το όμορφο μυαλουδάκι σου για πάντα. Είναι τόσο απλό» είπε με ένα τόνο ειρωνείας.

«Ωραία. Πες μου» είπα.

«Για αρχή θα χρειαστείς έναν Alpha. Κατά προτίμηση αναίσθητο. Έπειτα, ξέρεις που είναι θαμμένος ο Isaac;»

«Φυσικά. Περίπου 100 μέτρα μακριά από εδώ»

«Τέλεια. Δυστυχώς δεν μπορείς να τον επαναφέρεις τώρα. Πρέπει να περιμένεις μέχρι την τελευταία πανσέληνο του χειμώνα. Λέγεται και πανσέληνος των σκουληκιών, αν έχεις ακουστά. Θα τα ξαναπούμε τότε» είπε και γύρισε την πλάτη του.

Έφυγε μέσα στον τάφο πάλι.

«Σοβαρά τώρα; Θα με αφήσεις έτσι απλά; Με πρήζεις τόσο καιρό ότι μπορώ να τον σώσω και τώρα μου λες ότι πρέπει να περιμένω περίπου τρεις μήνες;» φώναξα και γύρισε το κεφάλι του.

«Προτιμάς να μην τον ξαναδείς ποτέ;» ρώτησε και ξεφύσηξα.

«Δεν γίνεται να κάνω κάποιο ξόρκι να επισπεύσω την διαδικασία; Κάτι;»

«Όχι. Η ανάστηση του βασίζεται στην φύση και όχι στην μαγεία. Υπομονή. Μέχρι τότε, απόλαυσε τον χρόνο σου με τον μικρό Mikaelson. Kol τον είπαμε; Αυτόν. Είμαι σίγουρος πως και οι δύο χρειάζεστε συντροφιά μέχρι να καταλήξετε με τα ταίρια σας»

[...]

Klarisa's p.o.v.

Άνοιξα τα μάτια μου και πονοκέφαλος με κατέκλυσε.

Νιώθω λες και με βαράνε με κάποιο σφυρί στο κεφάλι.

Κοίταξα τριγύρω και ανοιγόκλεισα τα μάτια μου, μέχρι να ξεθολώσουν οι φιγούρες.

ravishing darkness. Where stories live. Discover now