ravishing darkness.

#41

Ο Klaus χαμογέλασε και κοίταξα και τους δύο μπερδεμένη.

Έχω ξανακάνει κάτι με δύο άτομα ταυτόχρονα, αλλά δεν περίμενα με δύο αδέρφια.

Και ειδικά Mikaelson.

«Λοιπόν;» ρώτησε ο Kol, χωρίς να καταλαβαίνω ακριβώς τι ρωτούσε.

«Τι 'λοιπόν';» ρώτησα και χαχάνισε.

«Είσαι οκ με την φάση;»

«Γιατί, αν πω όχι θα σταματήσετε;» ρώτησα με σηκωμένο φρύδι, κοιτώντας και τους δύο.

«Όχι άλλα...» άρχισε να μιλάει ο Klaus αλλά έβαλα τον δείκτη μου πάνω από τα χείλη του για να σταματήσει.

Το ήθελα αυτό όσο ήθελαν και αυτοί.

Αφαίρεσα το χέρι μου και πλησίασα τον Kol.

Έπιασα το μπροστά μέρος της ζώνης του και τον τράβηξα για να σταθεί δίπλα στον Klaus.

Έσκυψα μπροστά τους στα γόνατα και σήκωσα το βλέμμα μου για να κοιτάξω να ανυπόμονα δικά τους.

Το κατέβασα πάλι ενώ ξεκούμπωνα πρώτα την ζώνη του Kol και έπειτα και του Klaus.

Ξεκούμπωσα το τζιν του Klaus κατευθείαν και μετά και του Kol.

Τα κατέβασα λίγο μαζί με τα μποξεράκια του, αφήνοντας τα μόρια τους ελεύθερα και σχεδόν με χτύπησαν στην μύτη.

Ένα γελάκι βγήκε από τα στόματα και των δύο.

Τα έπιασα με προσοχή με τα χέρια μου και άρχισα να παίζω μαζί τους, σιγά σιγά στην αρχή και όσο πήγαινε αύξανα ταχύτητα, μέχρι να γίνουν εντελώς σκληροί.

Κατά την διάρκεια που το έκανα αυτό, τους έριχνα κάποιες ματιές με ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη μου.

«Αγάπη, μην μας ταλαιπωρείς άλλο. Χρησιμοποίησε τα πανέμορφα χείλη σου» είπε ο Klaus, σχεδόν ψιθυριστά, περνώντας τον αντίχειρα του από τα χείλη μου, ενώ τον κοιτούσα κατάματα.

Η φωνή του βαριά και αισθησιακή, κάνοντας κάθε κύτταρο μου να ανατριχιάσει.

Υπάκουσα και ακούμπησα ένα μικρό φιλί στην κεφαλή του μορίου του.

Κατέβασα το στόμα μου και πέρασα την γλώσσα μου από κάτω προς τα πάνω.

Ταυτόχρονα, έπαιζα με αυτό του Kol.

Ένας μικρός στεναγμός βγήκε από το στόμα του Klaus, αλλά δεν συνέχισα με αυτόν.

Επανέλαβα τις κινήσεις μου στον Kol, κάνοντας ένα μουγκρητό να βγει από τα βάθη του λαιμού του.