ravishing darkness.

#43

Το κουδούνι της πόρτας χτυπούσε επίμονα.

«Elijah? Klaus? Kol?» φώναξα αλλά δεν πήρα καμία απάντηση.

Όποιος περίμενε απ' έξω δεν σταματούσε να χτυπάει το κουδούνι.

Ξεφύσηξα και άφησα το τάμπλετ στο κομοδίνο.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και κατέβηκα κάτω.

Τα τρία αδέρφια καθόντουσαν στο σαλόνι και διάβαζαν ο καθένας από ένα βιβλίο.

«Μα καλά, δεν ακούτε την πόρτα;» ρώτησα ενοχλημένη, προχωρώντας προς τα εκεί.

Από ένα μικρό χαμόγελο εμφανίστηκε στα πρόσωπα τους.

Άνοιξα την πόρτα και τα μάτια μου γούρλωσαν.

«ΚΑΛΆ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!» φώναξαν η Martha και ο Stefan χαρούμενοι, σηκώνοντας τα χέρια τους.

Νιώθω πως το σαγόνι μου έφτασε έως το πάτωμα και πάγωσα στην θέση μου.

«Ξαφνιάστηκε η γλυκούλα» άκουσα τον Kol.

Γύρισα για μια στιγμή και σηκώθηκαν και οι τρεις.

Ο Stefan με αγκάλιασε τόσο σφιχτά που ένιωθα πως θα σκάσω σαν μπαλόνι.

Αφού συνειδητοποίησα τι γίνεται, πέρασα τα χέρια μου γύρω του επίσης και τον αγκάλιασα όσο πιο σφιχτά μπορούσα.

Μου είχε λείψει τόσο πολύ!

Απομακρυνθήκαμε λίγο και χαμογελάσαμε, ενώ κρατούσε τους ώμους μου και ένα δάκρυ κύλησε από το μάτι μου.

«Όχι όχι, μην κλαις» χαμογέλασε πλατιά και σκούπισε το δάκρυ μου με τον αντίχειρα του.

Κοίταξα πίσω από τον ώμο του την Martha.

Ο Stefan με άφησε και πέσαμε κυριολεκτικά η μία πάνω στην άλλη.

Αγκαλιαστήκαμε σφιχτά, κουνώντας λίγο τα πόδια μας.

«Μου έλειψες αγάπη» μουρμούρισα στον λαιμό της.

«Και εμένα» απάντησε και απομακρυνθήκαμε χαμογελαστές.

Κοίταξα και τους δύο, μη μπορώντας να σταματήσω να χαμογελάω.

«Γιατί ήρθατε; Νόμιζα θα περνούσατε τις γιορτές στην Ιταλία» είπα μέσα από τις βαριές μου ανάσες.

«Δεν μπορούσαμε να χάσουμε τα πρώτα σου Χριστούγεννα εδώ. Συν ότι λείπουμε εδώ και τρεις εβδομάδες. Αρκετές διακοπές για φέτος» είπε η Martha γελώντας.

Γύρισα και κοίταξα τους Mikaelsons.

«Εσείς ξέρατε για αυτό;» ρώτησα, δείχνοντας με το δάχτυλο μου πέρα δώθε.