ravishing darkness.

#37

«Κλείσ' το στόμα σου, γλυκιά μου, θα σου μπει κάνα μαμούνι» είπε η Maria και το έκλεισα κατευθείαν.

«Μην γίνεσαι κακιά» της είπε ο Kol.

«Ό,τι θέλω θα κάνω ρε!» του φώναξε και αυτός μαζεύτηκε λίγο.

Οκ αυτό είναι καινούριο.

«Είναι όντως αληθινό το αίμα;» ρώτησα τον Elijah.

Λογικά θα μπορεί να το μυρίσει.

Πριν μου απαντήσει, πήρε τον λόγο η Maria.

«Ναι, πεινούσαμε καθώς ερχόμασταν. Εε βρήκαμε μια παρέα με 5 άτομα στον δρόμο και γίναμε και λίγο χάλια παραπάνω επίτηδες. Ταιριάζει με την, και καλά, στολή βρικόλακα» είπε χαλαρά.

«Τόσο χαμένο αίμα...» είπε χαμηλόφωνα ο Kol στεναχωρημένος.

«Αδερφέ μου, έχεις ένα ολόκληρο πάρτυ με νέους. Διάλεξε και πάρε» του είπε ο Elijah.

«Και αυτό σκοπεύω να κάνω» είπε και πήρε το χέρι της Maria.

Έφυγαν μαζί προς άγνωστη κατεύθυνση.

Το πάρτυ είχε γεμίσει με κόσμο και η ατμόσφαιρα ήταν σχεδόν ασφυκτική.

Γύρισα να κοιτάξω τον Elijah και έβαλε τα χέρια του στην μέση μου.

Εγώ ακούμπησα τα δικά μου στο στήθος του.

Με φίλησε πεταχτά, για να μην χαλάσει και το μακιγιάζ.

«Τι θα πιεις;» ρώτησε, φωνάζοντας λίγο για να ακουστεί.

«Δεν ξέρω. Ό,τι πάρεις εσύ» φώναξα και γέλασε.

Έφερε το κεφάλι του στο αυτί μου.

«Ακούω τέλεια, αν θυμάσαι. Μην φωνάζεις» είπε και γέλασα επίσης.

Έκανε ένα βήμα πίσω και μου έδωσε το χέρι του.

Το έπιασα και πήγαμε προς το μπαράκι, λίγο πιο πέρα από τον κόσμο που χόρευε.

Καθίσαμε και ένας barman μας πλησίασε.

Παραγγείλαμε δύο Johnny Black και μας τα έφερε μετά από λίγο.

Κοιτάξαμε τον κόσμο χαμένοι.

Παρατήρησα στην είσοδο να μπαίνει ο Klaus.

Τον έδειξα στον Elijah.

«Τι κάνει αυτός εδώ;» ρώτησε, τον εαυτό του κυρίως.

Και εγώ το ίδιο σκεφτόμουν.

Ο Klaus μας άκουσε και πλησίασε χαμογελαστός.

Φορούσε μαύρο τζιν, σκούρο πουκάμισο, νομίζω γκρι αλλά δεν μπορούσα να ξεχωρίσω καθαρά, με ανοιχτά κάποια κουμπιά και σηκωμένα μανίκια.