ravishing darkness.

#15

Κατέβηκα την σκάλα και πήγα στο σαλόνι.

Κάθισα σε μια πολυθρόνα και ο Stefan με τον Damon με κοίταξαν.

«Τελείωσες με την διακόσμηση;» ρώτησε ο Damon.

«Ναι» απάντησα, ενώ η κούραση ακουγόταν ξεκάθαρα στην φωνή μου.

«Εμείς σου είπαμε να βοηθήσουμε...» είπε ο Stefan.

«Όχι βέβαια. Και μόνο από το πως είναι το υπόλοιπο σπίτι, μπορώ να καταλάβω πως θα ήσασταν η χειρότερη βοήθεια. Έκανε κάποια πράγματα, ούτως ή άλλως, η Maria πριν» τους είπα και γέλασαν.

Μετά τα ψώνια, ήρθαμε εδώ και αρχίσαμε μαζί την αλλαγή στο δωμάτιο μου, είπε όμως πως έπρεπε να φύγει.

«Τώρα που είμαστε και οι τρεις εδώ... Klarisa πρέπει να μιλήσουμε» είπε ο Stefan σοβαρός και σταύρωσε τα χέρια του.

Δεν νομίζω πως έκανα κάτι κακό.

Έκανα;

«Τι συμβαίνει;» ρώτησα διστακτικά.

«Ο Kol μου είπε τι συνέβη στο σχολείο» είπε.

«Όντως τώρα;» ρώτησα ενοχλημένη.

Θα αρχίσουν το κήρυγμα τώρα που δεν τους το είπα.

«Το θεώρησε σωστό να ξέρω. Η ζωή σου μπήκε σε κίνδυνο» είπε.

Ακουγόταν λίγο θυμωμένος αλλά κυρίως ανήσυχος.

«Είμαι μια χαρά. Δεν έχετε να ανησυχείτε για τίποτα. Να δείτε» είπα και τους έδειξα την κοιλιά μου.

«Klarisa, το ξέρουμε ότι σου έδωσε αίμα ο Kol. Αν όμως δεν ήταν εκεί κοντά να ακούσει τι συνέβαινε; Αν δεν ήταν κανείς εκεί κοντά να σε βοηθήσει;» είπε ο Damon.

«Τι προσπαθείτε να μου πείτε; Ότι δεν θα βγαίνω και θα με έχετε σε κατ' οίκον περιορισμό;» ρώτησα νευριασμένη.

«Αυτό σκέφτηκα αλλά...» άρχισε να λέει ο Damon.

«Δεν γίνεται να την κρατάμε εδώ μέσα κλεισμένη, Damon» του είπε ο Stefan και αυτός στριφογύρισε τα μάτια του.

«Τότε τι;» ρώτησα.

«Πρέπει να μάθεις να παλεύεις. Είσαι πολύ αδύναμη. Ούτε καν μια κυνηγό δεν μπορείς να απωθείσεις, πόσο μάλλον έναν βρικόλακα ή ένα λυκάνθρωπο» είπε ο Stefan και σήκωσα το φρύδι μου.

«Θέλετε να αρχίσω box ή κάτι τέτοιο;» ρώτησα περίεργη.

Όχι ότι με χαλάει, να πω την αλήθεια.

Λίγη γυμναστική θα μου κάνει καλό.

«Όχι μόνο. Σήκω» είπε ο Damon και σηκώθηκε.