ravishing darkness.

#16

Άφησε λίγο το κεφάλι μου, αλλά δεν το κούνησα.

Με τις άκρες τον δαχτύλων του, έκανε στην άκρη την αλογοουρά μου, που είχε πέσει πάνω στο πρόσωπο μου.

Η στάση μου, αυτή την στιγμή, είναι εξαιρετικά άβολη.

«Κοίτα, μικρή. Δεν λέω να μην χρησιμοποιήσεις αυτή την πονηριά, που πλήττει εσάς τις γυναίκες, για κάποιον λόγο. Ειδικά σε ανθρώπους, που έχουν πιο αργά αντανακλαστικά, θα σου φανεί εξαιρετικά χρήσιμο. Δεν σου επιτρέπω, όμως, να δοκιμάζεις τέτοιες κινήσεις σε εμένα. Γιατί αν το κάνεις, δεν θα είμαι ευγενικός» είπε χαμηλόφωνα.

Αν το να είναι στα όρια του να μου σπάσει τα χέρια είναι ευγενικό, δεν ξέρω πως θα ήταν κανονικά.

«Εντάξει, το 'πιασα. Άσε με τώρα» μουρμούρισα.

Έβγαλε πρώτα το καλάμι του, από πάνω μου, και έπειτα άφησε και τα χέρια μου.

Σηκώθηκα και του έριξα μια γονατιά θυμωμένη, όταν ήταν απροετοίμαστος.

Η προσπάθεια μου ήταν επιτυχής, αυτή την φορά.

Διπλώθηκε λίγο και άρχισα να γελάω.

Να είμαστε και πάτσι.

Κορδώθηκε πιο γρήγορα από ό,τι περίμενα.

Βρικόλακας, το ξέχασα πάλι.

Έβαλε το χέρι του στον λαιμό μου και με έσπρωξε με δύναμη στον τοίχο.

Είχε μεταμορφωθεί σε βρικόλακα, πλέον, και μου γρύλισε.

Εγώ μαζεύτηκα από τον φόβο μου.

Δάγκωσα το κάτω χείλος μου για να μην δακρύσω.

Έκλεισε τα μάτια του και πήρε μια βαθιά ανάσα.

Όταν τα άνοιξε, ήταν πάλι "άνθρωπος".

Με κοίταξε επίμονα, μη βγάζοντας το χέρι του από τον λαιμό μου.

Kol's p.o.v.

*Έβαλα το χέρι μου λίγο στο πλάι του λαιμού της και ακούμπησα το πρόσωπο της με τον αντίχειρα μου.

Χάιδεψα το απαλό, όμορφο της δέρμα και τα μάτια της άστραψαν ενώ ένα μικρό χαμογελάκι είχε χαρακτεί στο πρόσωπο της.

Έβαλε το χέρι της πίσω από το κεφάλι μου και έμπλεξε τα δάχτυλα της στα μαλλιά μου.

Χαμογέλασα στην κίνηση της.

Με έφερε κοντά της και τα χείλη μας, πλέον, απήχαν ελάχιστα χιλιοστά.