ravishing darkness.

#46

Klarisa's p.o.v.

Πετάχτηκα με το άκουσμα της πόρτας να ανοίγει.

Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα τριγύρω.

Κοιμόμουν πάνω στο στήθος του Kol, ένα χέρι του περασμένο γύρω από τους ώμους μου, καθώς και αυτός φαινόταν μόλις να ξύπνησε.

Κοίταξα στην πόρτα τον Elijah.

«Τι συμβαίνει;» ρώτησα, τρίβοντας τα μάτια μου.

«Ήρθε η Maria»

«Εε και;» ρώτησα περίεργη και ακούμπησα τα χέρια μου στο στήθος του Kol για να στηριχθώ σηκωμένη.

Τα μάτια του ήταν γουρλωμένα και φαινόταν έκπληκτος.

«Έχει φέρει και τον Isaac...»

«Τον ξέθαψε;»

«Klarisa, όχι! Ζωντανό εννοώ!» φώναξε λίγο και πετάχτηκα, γουρλώνοντας τα μάτια μου.

Τι εννοεί ζωντανό;

Πλάκα μου κάνει;

Είχα δει το πτώμα μου. Δεν είχε καρδιά.

Αν δεν τον δω με τα μάτια μου, δεν το πιστεύω.

«Αα επιτέλους το έκανε» είπε ο Kol χαλαρά, με την αγουροξυπνημένη βαριά φωνή του.

Τον κοίταξα με σηκωμένο το φρύδι.

«Το ήξερες ότι θα αναστηθεί;» ρώτησα.

«Ναι. Το σχεδίαζε εδώ και καιρό. Κάτι έχει να κάνει σου λέω με τους λυκανθρώπους και την σελήνη, δεν ξέρω και ούτε με νοιάζει. Επιτέλους τα κατάφερε» απάντησε.

«Τι εννοείς επιτέλους; Αν είναι όντως ζωντανός, πιθανών να σε χωρίσει. Είναι ερωτευμένη μαζί του. Ήταν. Τέλος πάντων» φώναξα.

«Εε καλά θα κάνει. Δεν πήγαινε άλλο. Το ξέρουμε και οι δύο ότι ήταν απλά μια φάση αυτό μεταξύ μας» ξεφύσηξε και με άφησε ακόμα πιο έκπληκτη αλλά δεν μίλησα.

Κάτι με πίεζε στην χαμηλά πλάτη και τον κοίταξα πάλι περίεργη.

«Γιατί με κοιτάς έτσι;» ρώτησε.

Έβαλα το χέρι μου από κάτω και, ευτυχώς, έπιασα ένα τετράδιο από πριν.

Το έβγαλα και το πέταξα στο πάτωμα, αφήνοντας έναν στεναγμό ανακούφισης από τον πόνο που σταμάτησε.

«Άντε, ελάτε κάτω» είπε ο Elijah.

«Μμμ, θα έρθουμε σε λίγο» χασμουρήθηκε ο Kol «Έλα πάλι για ύπνο εσύ» είπε έπειτα και με τράβηξε κάτω στην αγκαλιά του.