ravishing darkness.

#23

«Ξέρεις γιατί μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά;» ρώτησε ο Elijah τον Klaus.

«Η Maria πιθανών να υπερφορτώθηκε με συναισθήματα, λόγω της πανσελήνου, που έρχεται σήμερα. Όσο κι αν το ελέγχει, συνεχίζει να την επηρεάζει. Οι άλλοι όμως, δεν ξέρω τι έχουν πάθει. Δεν γίνεται να φταίει η πανσέληνος. Είναι βρικόλακες» είπε μπερδεμένος.

«Τότε τι;» ρώτησε ο Damon.

«Κάποιος άλλος εξωτερικός παράγοντας. Δεν ξέρω τι ακριβώς μπορεί να είναι, αλλά υποπτεύομαι ότι ίσως φταίει κάποια μάγισσα»

«Δεν βρίσκω λόγο μια μάγισσα να θέλει να τρελάνει δύο-τρεις βρικόλακες» είπε ο Kol.

Έχει δίκιο.

«Πραγματικά δεν ξέρω. Ελπίζω, πάντως, να μην το κάνει και σε λυκανθρώπους. Έχουμε πανσέληνο σήμερα και θα είναι εκτός ελέγχου, ούτως ή άλλως» είπε ο Klaus και σηκώθηκε.

Βγήκε στο μπαλκόνι χαλαρά, με το ποτήρι του στο χέρι.

«Σήμερα θα κάτσεις εδώ. Δεν μπορώ να σε αφήσω να γυρίσεις σπίτι» μου είπε ο Elijah και γύρισα να τον κοιτάξω, έτσι όπως ήμουν πάνω στο στέρνο του.

«Συμφωνώ. Αν οι άλλες δύο μείνουν σπίτι μας, κινδυνεύεις εκεί μέσα. Θα μείνεις εδώ για όσο χρειαστεί. Θα σου φέρω εγώ ρούχα» είπε ο Damon και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.

«Εντάξει» απάντησα μονολεκτικά.

«Εγώ θα πάω να δω τι γίνεται. Αν δεν έχω επιστρέψει μέσα σε 4 ώρες, έχω πεθάνει» είπε ο Damon για πλάκα, κι ας το βλέμμα του ήταν εντελώς σοβαρό.

Σηκώθηκε, όπως και εμείς.

Τον αγκάλιασα και ανταπέδωσε.

Έπιασε το πρόσωπο μου και με φίλησε στο μέτωπο στοργικά.

«Να προσέχεις εε» είπε χαμηλόφωνα.

Κούνησα το κεφάλι μου και χαμογέλασε.

Ο Klaus μπήκε μέσα πάλι.

Με άφησε και πήγε προς την πόρτα.

Πήρε το δερμάτινο του jacket, από τον καλόγερο, και άνοιξε την πόρτα.

«Κρατήστε την ζωντανή και μην την βιάσετε» είπε στους άλλους, για πλάκα.

«Ίσως κάνουμε κάνα Original Sandwich, με την συναίνεση της φυσικά» είπε ο Klaus ειρωνικά και γέλασε μόνος του.

Το στόμα μου άνοιξε λίγο.

«Niklaus!» του είπε αυστηρά ο Elijah.