ravishing darkness.

#22

Σηκώθηκα και με κοίταξαν και οι τρεις τους.

«Που πας;» ρώτησε ο Kol.

«Έξω. Ίσως περιμένει ο Elijah» είπα και βγήκα από την αίθουσα.

Ναιπ, είχα δίκιο.

Στεκόταν στον τοίχο, με τα χέρια στις τσέπες του παντελονιού του.

Χαμογέλασε μόλις με είδε.

«Ευτυχώς το κατάλαβες και ήρθες» είπε γελώντας και με πλησίασε.

«Δεν είμαι ηλίθια» απάντησα.

«Το ξέρω γλυκιά μου. Πλάκα έκανα» είπε και έβαλε το χέρι του στο μάγουλο μου.

Έφερε το πρόσωπο του κοντά στο δικό μου και με φίλησε απαλά.

Με άφησε, μετά από λίγα δεύτερα.

«Δεν πιστεύω να πάρεις μέρος σε αυτό το πράγμα που ανέλαβες...» είπε χαμηλόφωνα, κοιτώντας τα χείλη μου.

Τον κοίταξα με σηκωμένο το φρύδι, για μια στιγμή.

«Χμμ ζηλεύεις ή μου φαίνεται;» ρώτησα παιχνιδιάρικα και έπιασα την γραβάτα του.

«Ίσως» απάντησε, κοιτώντας το χέρι μου, που έπαιζε με την γραβάτα.

«Τότε ΙΣΩΣ να πάρω μέρος» είπα και με κοίταξε κατάματα.

Δεν το εννοούσα, φυσικά.

Θέλω να δω την αντίδραση του, όμως.

«Θα σκοτώσω όποιον σε πλησιάσει. Μην με δοκιμάζεις» είπε απόλυτα σοβαρός και χαχάνισα.

«Σε λατρεύω» είπα και τον τράβηξα από την γραβάτα, ώστε να τον φιλήσω πάλι.

Το κουδούνι χτύπησε και όλοι άρχισαν να βγαίνουν από την αίθουσα.

Τον άφησα και σταθήκαμε σε μια άκρη.

Η Martha μας πλησίασε.

«Σε παρακαλώ να μην επαναληφθεί όλο αυτό» είπε αυστηρά στον Elijah.

«Συγγνώμη, γλύκα, αν σου χάλασα την σκηνική παρουσία» της είπε ειρωνικά και γέλασε.

«Δεν νομίζω πως εγώ γέλασα. Αν ξανασυμβεί κάτι τέτοιο θα χρειαστεί να σε διώξω μόνη μου» του είπε αυστηρά και έφυγε.

«Τι έπαθε αυτή;» ρώτησε περίεργος.

«Πραγματικά δεν ξέρω» απάντησα, κοιτώντας την.

«Πάω να της μιλήσω» είπα.

«Εντάξει. Εγώ θα επιστρέψω σπίτι. Ελπίζω να τα πούμε μετά» είπε και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.