Unexpected You

Chapter 19 - Truth Hurts

Shirley Pov

Huminga muna ako ng malalim bago ko binuksan ang pinto.

*eeekkkk*

You can do it Shirley!!

"Tita..." pagtawag ko kay Tita Karla na ngayon ay nakayuko sa kanyang mga paper works

Napabaling naman ang tingin niya sakin at ang seryosong mukha ay napalitan ng matamis na ngiti.

"Oh. Shirley. What brings you here? Need help on something. Come in." sabi niya. Ako naman itong si sunod at naglakad papasok ng opisina niya sa bahay na tinitirhan ko na bahay nila.

Nasa tapat na ako ng table niya at nakatingin parin ako sa kanya na nag-aalinlangan kung sasabihin ko ba.

"Have a sit."

"Ah. Tita. Wag na po. Ano.. Gusto ko lang po sana magpaalam."

"Where are you going? Outing? Vacation?Tell me." sabi nito at ibinaba ang ginagawa at tumingin sakin.

"Hindi po ako magbabakasyon. Gusto ko lang pong pagpaalam sa aalis na po ako dito .. ng permanente." sabi ko.

Naglaho ang ngiti sa kanyang mukha at napalitan ito ng kalungkutan.

Iiyak na talaga ko. Ayoko nang ganyan si Tita eh. Whaahh.

"Why? Is there something wrong? Did me or Daniel do something to you?" napatayo na siya at lumapit sakin.

"No. Tita. Wala po kayong ginawa sakin or even si Kuya D. God know how I love being with you so much." sinserong sabi ko at hinawakan pa ang kamay ni Tita Karla.

"Kung ganun.. Bakit ka aalis?" tanong niya.

"Nagkita po kami ni Papa. Nakilala ko na po ang bagong pamilya niya. Alam niyo po, tanggap po nila ko. Kaya po. Napagpasyahan po nila akong kunin. Gusto po ni Papa na dun na po ako tumira." sabi ko.

Ang lungkot sa mata niya at hindi nawawala pero mas gumaan iyon kaysa kanina.

She gave me force smile and hug me. I her back.

"I'm happy for you. If have time, visit us. This house is open everytime." pabirong saad niya.

"I will Tita. Thank you for taking care of me since the day that Mom left me. Thank you for everything."

"No, You don't have to thank me. I volutered to take care of you. I am the one who have to say thank. Shirley thank you for being here with your Kuya Daniel. Para narin kitang anak. Ingatan mo ang sarili mo dun ah." nakangiti na ngayom si Tita. Tumango nalang ako at niyakap ulit siya.

"Teka. Kailan ka pala susunduin ng Papa mo?" tanong ni Tita.

"Bukas na po."

"Bukas na? Agad-agad? Ang bilis naman."

"Ah eh. Hehe Tita sorry. Actually last Week pa po sakin yun sinabi ni Papa. Ngayon lang po ako nakapagpaalam sa inyo." nakayuko na ko niya.

"Hayy.. Ang bilis naman. Pero okay lang. Sige go. Mag-ayos ka na ng mga dadalhin mo. Sorry if I can't help you. You see? I have many paper works." she wry smile.

Natawa naman ako.

"Okay lang po Tita. Sorry for interrupting you."

"Your not an interrution."

Pagkatapos kong magpaalam ay pumunta na ako sa kwarto para ayusin ang gamit ko.

Ngayong week na kasi ang tinutukoy ni Papa na susunduin niya ako. Medyo excited na nalulungkot.