Shirley Pov
Pagkauwing pagkauwi galing ng school ay sinundo na din ako ni Papa. Nagpaalam na ako ni Tita na kung wala lang si Papa ay sure akong dumanak na ang baha ng luha ni Tita sa buong Metro Manila.
"Chard. Ikaw nang bahala sa pamangkin ko." Baling ni Tita Karla kay Papa.
Tumango si Papa at ngumiti dito.
"Thank you for taking care to Shirley when I was gone." Sinserong pagpapasalamat ni Papa.
"It's okay. Masaya naman akong nakasama ko siya eh. Amm. Shirley bago ko makalimutan. pinapasabi ng Kuya Daniel mo na tawagan mo siya mamaya. Mukhang may hihingi ng tulong eh. " Nakangising saad ni Tita. Kaya naman umusbong ang kuryusidad ko sa sasabihin ni Kuya.
"Okay po Tita. I will call him." Nagpaalam na kami sa isa't isa at nagyakapan. Sumakay na din kami sa kotse ni Papa, siya sa driver seat at ako naman sa shotgun sheat pagkatapos naming mailagay ang gamit sa likod ng kotse.
"Did you pack all your things? Wala ka na bang nakalimutan?'' Tanong ni Papa sakin. Kaya chineck ko naman lahat ng gamit ko sa backpack na dala ko.
"Wala na po Pa." Sagot ko.
Nagsimula nang umandar ang sasakyan at kinuha ko nalang ang phone ko para praktisin ang kakantahin ko sa Saturday sa banda.
"Even the stars refuse to shine
Out of the back you fall in time
I somehow find you and I collide" hindi ko na namanlayan na nadala na pala ako sa tutog at kumakanta na.
"Maganda ang boses mo anak ah. Just like your mother" napatingin naman akk sa sinabi ni Papa at tinignan siya.
"Po?"
"Your mother used to sing in our school when we were young. And that's the additional reason why I fell inlove with her." Nakangiting sabi ni Papa pero ramdam ko ang kalungkutan sa boses na iyon.
"Pa, minahal niyo talaga si Mama no.?" Tanong ko.
"I do love her. I really do. But God took her so early and I met your Tita Dawn it takes time before I realize that I love her. I accept her daughter Lexi and I'm sorry kung ngayon lang kita pinakilala sa kanila maybe I was scared that time na malaman nilang may anak ako . Pero wag kang mag-alala anak the do really accept you." He wry smile.
"Pa.. wag na po kayong magsorry. History happens at naiintindihan ko na din kayo. " hinawakan ko naman ang balikat ni Papa.
"Thank you anak." Saad ni Papa at nginitian ko naman siya.
Saglit lang naman ang byahe at malapit lang naman ang bahay nila Lexi which is magiging bahay ko na din pala.
Pagpasok na pagpasok ko ay yakap na agad nila ang sumalubong sakin.
"Yah!! Welcome to the family sis!"masayang bati ni Lexi.
"Welcome home,Shirley." Natatawang bati naman ni Mama Dawn sakin.
"Konting-konti nalang talaga at magseselos na ako niyan. Bakit ako hindi niyo pinapansin?" Nagtatampong singit ni Papa. Natawa naman kami.
"Pati ba naman sarili mong anak pinagseselosan mo Papa? Palagi ka naman naming nakikita kaya nagsasawa na kami." Biro ni Mama Dawn.
Pero bago pa matuloy na magtampo si Papa ay humalik na agad tong si Ti-Mama sa pisngi ni Papa.
"Eww. PDA!" Sabay na sigaw ng kambal kong kapatid.
Natawa nalang kami sa dalawa at gayun din naman sila Mama Dawn at Papa.
Bago kumain ay sinamahan ako ni Ti-Mama Dawn sa aking kwarto.
BINABASA MO ANG
Unexpected You
RomanceNararapat nga ba na ipagpatuloy ang pag-ibig na nagsimula lamang sa isang pagpapanggap? Is it really enough to be drown with love despite hurting someone else? Is it really worth it or it will be the biggest regret in life?
