RUŞENDİL (TAMAMLANDI)

7.Bölüm'den Alıntı

  Küçük de olsa bir alıntıyla geldim canlarım. Bölüm bir aksilik çıkmazsa Cumartesi akşamı gelecek. Keyifli okumalar.❤🙏

Oy ve yorumlardaki düşüş beni çok üzse de yanımda olan okurcanlarım için ve en çok da bu hikayeyi sevdiğim için yazmaya devam ediyorum. Diğer yazarlar gibi illa oy ve yorum sınırı mı getirmem gerekiyor emeğimin karşılığını almak için? Bunu uygulamak isteyeceğim son şey bile değilken beni üzmeyeceğinizi umuyorum.😔🙏

          ~~~~~~~
" Demek evlendin Emre, hayırlı olsun. Herkes gelinin güzelliğini konuşuyor. Bir ara hayırlı olsun ziyaretinize geleyim de ben de göreyim şu dillere destan güzelliği olan karını. "

Emre karşısındaki adama öldürücü bakışlar atarken Hakan alaycı bir gülümsemeyle Emre'nin gözlerinin içine bakıyordu.

" Eğer öyle birşey yaparsan o konaktan cesedin çıkar Ş*refsiz!  "

Hakan burun kemerini sıkarak kahkaha atıp başını iki yana salladı. Ve birkaç adım ile Emre'nin karşısında durdu. Gözlerinde gördüğü korku duygusu, onu daha da keyiflendiriyordu.

" Cık! Cık! Cık! Çok ayıp Emre sakin ol. Ödün kopuyor değil mi Ruşendil'in karşısına çıkacağım diye. Senin ne mal olduğunu öğrenince bakalım halâ seninle evli kalabilecek mi? "

Emre daha fazla kendini tutamayıp Hakan'nın yakasına yapıştı ve onu arabasının kaputuna yatırdı. İçindeki öfkeye hakim olamazsa onu şuracıkta öldürür cesedini yok ederdi.

" Hele bir dene! Yemin ederim ki yıllardır yapmadığımı yapar ne pahasına olsun canını alırım! Ailemden de Ruşendil'den de uzak duracaksın! Anladın mı beni?! "

  Hakan son gücüyle Emre'yi ittirip doğrulduktan sonra elinin tersiyle ceketinin tozunu alıp bozulan yakasını düzeltti.

" Evlenmeden önce canımı alabileceğine belki inanabilirdim Emre ama artık inanmıyorum. Hayatında ailenden bile daha önem verdiğin, başına birşey gelse kahrından öleceğin karın var. Bence bundan sonra beni tehdit ederken üç defa düşün. "

  Hakan arabasına binip kapıyı kapattıktan sonra camı açtı ve Emre'ye son sözlerini söyledi.

" Umarım karın da senin kadar kaba değildir Emre. Şayet öyleyse kendisine çok yazık olacak.  "

Hakan tozu dumana katıp aracıyla son sürat uzaklaşırken Emre içindeki sinirle arabasının tekerleklerini ve kaputunu tekmeliyor, bağıra bağıra lanetler okuyordu.

Ruşendil'e onu herşeyden koruyacağına, her zaman yanında olacağına söz vermişti. Eğer başına birşey gelirse hele ki bu Hakan tarafından olursa bu şehri yerle bir eder, Hakan'ın canını alırdı. Ve bunu yaparken bir gram pişman olmazdı.

" Ş*refsiz! Allahın belası! P*zevenk! Mahvedeceğim seni! Bu tehditlerini bir bir yedireceğim! Eğer ki Ruşendil'in yanına yaklaşırsan o cesaretini g*tine sokarım! "

   İçinde dindiremediği siniriyle arabasına binen Emre, emniyet kemerini takıp arabayı çalıştırdı ve son gaz konağa doğru arabasını sürmeye başladı.

Geçmişi peşini bırakmayıp boynuna bir urgan gibi dolanırken, Ruşendil ile sorunsuz bir hayat yaşaması muhtemel bile değildi. Hakan'ın ne kadar p*ç olduğunu bildiği için yapacaklarının sınırının olmayacağını o da biliyordu.

" Allah kahretsin! Allah KAHRETSİN! "

Sessiz sokakta sadece arabasının sesi duyulurken ani bir frenle arabasını durdurup alnını direksiyona yasladı ve gözlerini kapatıp derin nefesler alarak sakinleşmeye çalıştı. Elleriyle direksiyonu öyle sıkıyordu ki biraz daha sıkarsa parmakları kırılacaktı. Alnının ortasındaki damarın atışı bile ne denli sinirli olduğunun bir göstergesiydi.

  " Sakinleş Emre sakinleş... Ne olursa olsun Ruşendil'e birşey olmayacak... Kötü düşünmeyi bırak ve sakinleş... "

Derin bir nefes daha alıp ona kadar saymaya başladı.

" Bir... İki... Üç... Dört... Beş... Altı... Yedi... Sekiz... Dokuz... On..."

Biraz daha olsun sakinleştiğini anladığında derin bir nefes alıp doğrulan Emre gözlerini açıp son gazla konağa doğru arabasını sürmeye devam etti. Biraz daha geç kalırsa Ruşendil'e verdiği sözü tutamayacaktı.

Konakta onu daha büyük bir sorunun beklediğinden bi haberdi. Hayatındaki tek tehlike malesef ki Hakan Canoğlu değildi. Ve bunu anladığında belki de herşey için çok geç olacaktı.

~~~Alıntı Sonu~~~

Hikayemizde yavaş yavaş tempo artıyor. Ben hazırım. Peki ya siz hazır mısınız? "