Sen Çal Kapımı ONE-SHOT

Asya

Bir önceki bölümün yorumlarında çocukları olsun diyen herkese ithafen yazılmış bir bölümdür. Güzel önerileriniz için teşekkür eder isimlerinizi teker teker yazamadığım için özür dilerim  ama biliyorum ki her bölümü okuyorsunuz  :)

Eda ve Serkan her ay yaptıkları ritüeli tekrarlamak için elleri kolları hediye paketleriyle dolu bir şekilde yetimhanenin büyük bahçesinden içeriye girdiler. Ocak ayında olmalarına rağmen hava normallerin çok üstünde olduğundan bahçede koşturan çocuklar ikiliyi gördüklerinde koşarak bacaklarına sarılmışlardı. Eda gülerek elindeki hediyeleri havaya kaldırdığına Serkan ona doğru koşan Asya'yı kucağına almak için elindeki poşetleri yere atmıştı. Asya yetimhaneye daha bebekken bırakılmış bir daha da ne aranıp ne sorulmuştu. Küçük bebeği kapıda ilk bulan ve kucağına alan kişi Eda olunca isim hakkını da yetimhanenin müdürü Eda'ya vermişti. O yüzden Asya ve Eda arasında çok özel bir bağ vardı. Şimdi bu bağ Asya ve Serkan arasında da oluşmaya başlamıştı.

Çocukların çığlıklarını duyan yetimhane müdürü Eda ve Serkan'ı gördüğünde ''Hoş geldiniz çocuklar. Bizimkiler bu ay ne zaman gelecekler diye sormaktan bıktırmışlardı beni artık.'' diyerek Eda'ya sarılmış Serkan'la da el sıkışmıştı. Müdire Hanımı gören bütün çocuklar ona olan saygısından kenara çekilmişlerdi böylece Eda, Serkan ve Serkan'ın kucağından inmeyen Asya iç bahçeye doğru rahatlıkla yürüyebilmişlerdi. Arkalarından gelen yetimhanenin yardımcıları poşetleri de yanlarına bıraktıklarında ''Eda abla istediğimizi seçebiliriz değil mi?'' diye sormuştu çocuklardan biri. ''Tabiki tatlım herkes istediği paketi alabilir. '' demişti. Serkan'la hediye alırken özellikle cinsiyet ayrımı olmayan hediyeler seçmeye özen gösteriyorlardı. Yapbozlar, tuvaller, eğitici oyunlar... gibi. Bu da çocukların ayrım yapmadan paketleri seçmesini sağlıyordu. Ayrıca yapılan yapbozlarla ve resimlerle yetimhanenin duvarları süsleniyordu. Ama çocukların en çok hoşuna giden şey bütün bir ay yaptıkları şeylerin Eda ve Serkan tarafından önemli birinin sergisini geziyormuşçasına büyük bir ciddiyetle gezilip yorumlanmasıydı.

Bütün gün Eda çocuklarla çocuk olup ellerini boyaya bulayıp rengarenk resimler yapar Serkan'da yurdun eksikleri için yetimhane müdürüyle konuşup yeni getirilen eşyaları yerleştirtir, eksikleri listelerdi. Sonra uzun süre Eda'nın çocuklarla bu kadar güzel anlaşmasını izleyip ilerde belki bizim de bir çocuğumuz olur diye hayal kurardı. Daha sonra içinde yaşamayı unutan küçük çocuğu ayağa kaldırıp koşarak yanlarına girip ortalığı dağıtır uzun sürecek bir yakalamaca oyununda ilk ebeyi hep Eda yapardı. Bahçenin altını üstüne getirdiklerinde ve akşam yemek saatine kadar türlü türlü oyunlarla bütün çocukları yorduktan sonra yemekhanede hep beraber pizza gecesi yapıp güzel bir animasyon filmiyle günü noktalarlardı. İşte buradan sonra bütün çocuklar yataklarına gitmek için Eda ve Serkan'la vedalaşırken Asya Eda'nın kucağına tırmanıp onu bırakmamaları için ağlardı. Her ay biraz daha büyüyen küçük kızı Eda'dan kopartmak her seferinde biraz daha zorlaşıyor orada bulunan herkesin yüreği parçalanıyordu. Minik kızın gözlerinden akan boncuk boncuk yaşları gören Eda Müdire Hanımdan her seferinde izin almaya çalışıyordu fakat bu pek mümkün bir şey değildi. Ailesi ve herhangi bir kan bağı bulunmadığı sürece yurttan çocukların çıkmaları yasaktı. Edada bu kuralı biliyordu fakat bir umut her ay aynı şeyler yaşanıyordu.

Bu ayda diğer aylardan farklı bir şey yaşanmamış Asya Eda'ya sıkı sıkı sarılmış ağlıyordu. Eda bir yandan kızı sakinleştirmeye çalışırken bir yandan da gözlerinin dolmasını ve sesinin titremesini engellemeye çalışıyordu. En sonunda Asya'yı yatağına yatırıp gitme konusunda anlaşan üçlü hep beraber yatakhaneye doğru yürüyorlardı. Eda minik Asya'nın kulağına ''Söz veriyoruz bir dahaki gelişimizde daha çok vakit geçireceğiz, hem o çok sevdiğin minik bebeklerden de alacağım sana ama şimdi böyle ağlayıp bizi daha fazla üzme olur mu prenses.'' demişti. Asya kafasını sallarken Serkan ''Hem hani anlaşmıştık geçen ay.