Chapter 31

696 12 0
                                    

The Sunset- Unang Yugto

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.


The Sunset- Unang Yugto

It's already our last month of school, hindi ako maka-paniwala na naka-rating ako hanggang dulo pero hindi pa ako pwedeng mag-saya dahil may Battery exam pa kami.

It's been days since Theo and I had that conversation, but my mind didn't stop thinking about our conversation. Kung totoo nga na nakakalimot ako, possible bang mangyari din ang nangyari saakin non. I suffer from dissociative amnesia I didn't even know I had one, I don't remember anything from my past.

"It's strange to see us like this, not fighting"

"Ugh how dare you to remind me that"

"Wow?" I rolled my eyes away from him.

Pinagdikit ko ang tuhod ko at muling uminom ng beer. Mahina naman siyang natawa at umiling bago uminom sa beer niya. Nakasalampak kami sa tabi ng highway sa gilid ng seven eleven. It's almost midnight, tumakas lang ako kanina sa bahay dahil gusto kong magpalamig at pagpahingahin ang sarili ko sa pagrereview.

It's actually an incident that Stefano is also here. Magugulat pa ba ako? Sa palagi niyang pagsunod saakin noon ang magulat ay wala na sa sistema ko kapag nakikita ko siya.

Tumikhim siya at bahagyang lumunok bago sumulyap saakin. "So how's your day?" I scoff.

Natatawa akong tumingin sakanya at pinasadahan siya ng tingin. I smirk and shake my head.

"What?"

"Corny" I answered.

"Hey I'm trying to be a good friend, friend" he said, emphasizing the word friend. Napa-iling lang naman ulit ako at pinulot ng maliit na bato at pabirong binato sakanya.

"Hey! you're being a bad friend now, I'm hurt" aniya at pabirong tinuro pa ako, umismid lang naman ako at inirapan siya ulit.

I cleared my throat and drank the remaining liquid in my can. "My day is fine, Stefano" I whispered.

"I told you to call me Vince, I'm sorry but I don't accept your answer." He said looking away. Bumagsak naman ang panga ko at bumuntong hininga ng malalim.

"My day is fine, V-vince" pag-uulit ko. Para naman siyang tangang ngumiti at tumango-tango saakin, he even gave me a thumbs up. Napa-iling nalang ako ulit at nag-iwas ng tingin. Wierdo.

Ilang minuto pa ay nahulog kaming dalawa sa katahimikan. He opened a bag of chips he bought and place it between us, tumingin lang naman ako sa langit at pinagmasdan ang buwan at mga bituin, malamig ang hangin pero dahil sa katahimikan ng lugar ay komportable ako.

The sky is a mixture of dark blue and black two of the coldest color but I don't even feel the cold, sumisigaw ng katahimikan ang buong lugar, walang tao, walang nakatitig, walang humuhusga, ito siguro ang pinaka-paborito kong oras ng gabi.

Our Past Affliction (Elyu Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon