"No matter what happens, see you at home Lia"
Gender discrimination, oppression, violence, rights, bullying, cyber bullying, suicide, victim-blaming, drugs and depression. Lia was not happy when she accidentally made contact with Stefano. A transfe...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
The Sunset- Unang Yugto.
Tw. Strong words
Have you ever felt like, something is wrong with you but at the same time you're just too exhausted to figure it out?
Pag-uwi ko kanina ng bahay ay naabutan kong nag-aaway sila mama at papa. Hindi na dapat ako nagugulat, in a such a very young age, halos mapanood ko na silang magpatayan sa harapan ko.
Magtutukan kutsilyo, habang umiiyak ako sa harapan nila. I'm so young I don't even know how I remember that. Pero kahit ganon ay meron pa ring banda sa saakin na nag-alala saknila, I want to stop them but I'm just tired to do it, dahil hindi rin naman sila makikinig saakin.
Pero ang mas masakit doon ay ang kung ano ang pinag-aawayan nila. Nakakapagod marinig silang mag-away tungkol sa kung ano ang makakabuti sa kapatid ko. I thought that topic was already ended, pero kahit pala aalis na si papa ay ang bukang bibig pa rin ni mama ay ang kapatid ko. It was pretty dissapointing, 'cause I've never heard her fight for me like that.
Not even all the shits happen to me, pero naiintindihan ko naman bakit, I was an accident, a child she doesn't want. Bakit ba ako nalulungkot? I already accepted it.
Hinalikan ni papa ang noo ko bago ako muling niyakap. Nanatiling naka-yuko lang ang ulo ko hanggang sa nag-paalam na siya at umalis na ng bahay.
There's a lump on my throat and a heavy feeling on my heart. Ayoko ng ganito, palaging umaalis si papa dahil sa trabaho niya, if he really love me why can't he be here with me? Simula ng bata pa ako ay pinagtatanggol na niya ako kay mama but I can't forgive him abandoning me. Alam niya na hindi kami okay ni mama, he knew that! Bakit niya ako pinapabayaam dito?
Hindi ko alam kung mas importante lang ba talaga ang trabaho niya o Isa rin siyang napapagod saakin.
Humilata ako sa kama at agad niyakap ang unan ko. Napalunok ako at pinikit nalang ang mata habang pinapakaramdaman ang puso kong nanakit.
Naka-tulog ako at nagising ng hating gabi, as I expected. Hindi ako ginising ni mama para kumain ng hapunan. Wala rin naman akong gana kumain kaya natulog nalang ulit ako, not minding all the paperworks I should do. Tinatamad ako. I'm not in the mood, magagawa ko pa naman bukas yan, wala lang talaga akong lakas ngayon.
"Hey, Lia.. Lia gising" naampulingatan ako dahil sa boses ni Theo. Pero agad akong napa-ahon ng marinig ang boses ng teacher namin.
"Did we disturb you, miss?" Napa-lunok ako at nag-baba ng tingin sa kamay ko. Shit.
"Tapos na ang quiz namin, actually dissmisal na. I wake you up to inform you na hindi ako nagpapa-bigay ng special quizes sa mga natutulog sa klase ko. Kung wala kang ganang mag-aral, miss. Don't come to school anymore" natutop ko ang ibabang labi ko, nararamdaman ko ang mga titig ng mga kaklase ko.
