"No matter what happens, see you at home Lia"
Gender discrimination, oppression, violence, rights, bullying, cyber bullying, suicide, victim-blaming, drugs and depression. Lia was not happy when she accidentally made contact with Stefano. A transfe...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
The Sunset- Unang Yugto
I adjusted my weight and sat comfortably in my seat, I sigh in silence bago lumingon sa kanan ko ng mapagod sa kaka-scroll sa facebook.
The window reflected my face but I focused my eyes on the outside. The road is dark and only the street lights and car lights are seen. Ngumuso ako at sinulyapan si Vince.
Agad niya namang binalik saakin ang tingin bago bumalik sa daanan, napa-kurap tuloy ako at nag-iwas ng tingin.
"I noticed something earlier..." Panimula niya bago sinandal ang braso sa bintana.
"...your father" he chuckled. "He looks exactly like you but except your eyes"
"Talaga?" Mahina akong ngumiti at nilagay ang buhok ko sa likod ng tenga ko.
"Matagal na nilang sinasabi yan, but they can't figure out one thing, it's where I get my eyes from. Karamihan ang sabi sa nanay ko, pero sabi naman ng tita ko sa papa ko" mahina akong natawa bago ininat ang kamay ko.
Napakurap naman siya at tinitigan akong mabuti, nailang tuloy ako kaya mahina kong pinalo ang kamay niya para ibalik ang tingin sa daanan.
"I can't figure it out also"
"Hmmp, I to-"
"Parang halo" he suddenly said. Natikom ko naman ang bibig ko at kunot noong tumingin sakanya.
"Your frowning"
"I'm waiting for you to say it's unique" inirapan ko siya at inis na pinag-krus ang braso ko.
"What?"
"Wala, I thought your good at hitting girls? Bwinisit mo lang ako" inis kong sambit habang naka-tingin sa bintana.
"Hey" mahinahong suyo niya pero Hindi ako pumalag.
why am I even mad huh? Hindi naman! He was the only person that said that! Kahit ako hindi ko masabi kung saan ko nakuha, at ngayong sinabi niya.
Bumaba ang tingin ko sa cellphone ko at tinignan ang repleksyon ko sa screen I pouted. And now he said it, it makes sense, bakit palagi nalang siyang tama?!
"Lia, it's beautiful" He said in silence, pinalobo ko naman ang pisngi ko at inirapan siya ulit.
"E d wow" I replied.
He sigh, naka-iwas pa rin ako ng tingin at bagsak ang labing naka-tingin sa bintana. Talaga e d wow, he's just making me feel good! Palagi naman siyang ganon!
I unconsciously yawn in chorus of my conflict. Nasandal ko tuloy ang ulo ko sa upuan at hindi namalayang napikit ko na ang mata ko sa pagod.
Naalimpungatan ako at minulat ang mga mata. Mabigat pa ang mga mata ko at gustong matulog pero pinilit mong tumayo nang mapansing maliwanag na sa labas at patuloy pa ring gumagalaw ang kotse.
