"No matter what happens, see you at home Lia"
Gender discrimination, oppression, violence, rights, bullying, cyber bullying, suicide, victim-blaming, drugs and depression. Lia was not happy when she accidentally made contact with Stefano. A transfe...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
I'm currently taking a break as I am not feeling well mentally and physically for these past few months. I'm sorry if the updates are so out of the blue and only once a month. But I promise once I recover I'll continue the story more frequently and faster, I'll try to recover and write the chapters soon as I can. But right now, this is all I can write. Thank you for all your consideration. :)
The Sunset- Unang Yugto
We walked out of the cafeteria, feeling down about what he said to me. I didn't finish my food because I lost my appetite.
Bumalik kami sa classroom at doon pinalipas ang oras hanggang mag-uwian na. I am waiting for Vince's message but i think he's still mad. I sigh and turn off my phone at nag-angat ng tingin kay Theo.
"Uuwi ka na?" Tanong ko kay Theo na sinusuot na ang bag. Sumulyap siya saakin at tumango.
"Yup, wala na din naman akong gagawin ikaw?" He questioned back. Binasa ko ang ibabang labi ko at bumuntong hininga.
"May antayin lang ako, bye Theo" I wave my hand to him. Kumunot ang noo niya sa sagot ko at napatigil sa paglalakad para harapin ako.
"It's been two weeks, may sumusundo ba sa'yo?" Sumingkit ang mata niyang singkit na. Patay malisya naman akong tumango.
"Hmm oo Tito ko, I told you strick ang Lola ko saakin" pag-sisinungaling ko. Tumayo siya ng tuwid at tinanguan ako, pero Hindi pa rin ako nilulubayan ng mata niya na parang may inaantay pa. Sa dalawang linggo halos wala na akong maramdaman tuwing nagsisinungaling ako sakanya. Kaya parang wala na saakin kahit pa titigun niya ako.
After all my name is rhymed with Lie.
Hindi nag-tagal ay bumitaw din siya ng tingin saakin. "Fine, pero sumabay ka na saaking lumabas, I can't leave you here. pupunta pa ako kay ate" napatigil ako sa sinabi niya at mahinang napangiti.
"Maayos na kayo?" Nakangising tanong ko habang sinusuot ang bagpack ko.
"may kukunin lang ako sakanya" masungit na sagot niya. Mahina akong natawa at patakbong tumabi sakanya.
"You really hate her huh? may nangyari ba sainyo noon kaya ka galit sakanya?" Pagtatanong ko pa lalo. I'm just curious, dati hindi naman ganito si Theo sa ate niya, dati doon pa siya kumakain kasabay ng ate niya pero ngayon ay parang ang layo na ng loob niya.
Napatigil siya sa paglalakad paalis ng classroom dahil sa tanong ko, nag-angat naman ako ng tingin sakanya pero napa-atras din ako kaagad dahil sa madilim na aura niya.
"don't ask questions about her, since when did you care about my life anyway?" malamig niyang sagot saakin, napakurap naman ako at parang nabuhasan ng malamig na tubig dahil sa sinabi niya.
"I-I'm just concerned about you Theo, magkaibigan naman tayo d-diba?" I cursed myself when I heard myself stuttered. My heart drops when he faces me with zero emotion on his face.
