Taming Mr. Playboy (Night Series #2) COMPLETED

Chapter 25

"We're done, Ken. Take care of her"

"We're done, Ken. Take care of her"

Tulala lang ako habang paulit ulit kong sa naririnig sa isip ko ang mga huling sinabi niya. Hindi iyon kayang tanggapin ng sistema ko.

Ilang minuto na ba?

"We're done, Ken. Take care of her"

"Damn, no" My mind went turmoil. Biglang may bumarang kung ano sa lalamunan ko. Nanubig din ang parehong mata ko but then I restrain myself on the verge of crying.

"I'll follow her." tanging sambit ko kahit gulong gulong na ang isip ko.

"Romhi---" I immediately glared at her when I hear her say my name.

"I jus---"

"Don't fucking touch me, you fucking desperate bitch." gigil na gigil kong pagputol sa sasabihin niya at ng aang hahawakam niya ako.

"Are you happy now, ha" sigaw ko sa kanya.

"Masaya ka na ba sa ginawa mo. Are you that desperate to act like that. Na gagawin mo ang lahat masira lamg kami."

"Maghiwalay man kami o hindi. Hinding hindi ako babalik sa'yo. Remember that." Bigla ay napansin ko ang pagdaan ng sakit sa mga mata nito na lalo kong kinainis.

""Don't you ever try to act like your in pain. You are not an actress because I know your not." Pagkasabi ko nun ay ay agad ko siyang iniwan sa puwesto niya. Dumiretso ako sa silid ko para magpalit ng maayos na susuotin.

Pagbalik ko ay nandoon pa din siya. Nakayuko siya.

"If I will see you again. I'm going to kill you, woman." Pagkasabi ko num ay tumalikod na ako at naglakad hanggang sa pinto.

"I will find and follow you, Gorgeous. You don't have to break up with me just like that."

I frustratedly open the door. Pero bumungad sa akin ang malakas na ulan.

"Damn this fucking life." dire-diretso lang ako sa paglakad hanggang sa makarating ako sa sasakyan ko na nasa garage. Hinayaan kong mabasa ako ng ulan.

"Sana ay maabutan ko pa siya. I will explain everything. She didn't give me the chance to explain my side."

Alam kong didiretso siya sa mansion ni Axelle kaya't mabilis akong nagmaneho para lang makadating agad ako doon. Pagkadating ko ay bumaba kaagad ako ng sasakyan ko at dumiretso sa gate nila. Pero magdo-door bell pa lang san ako ng may biglang sumuntok sa akin.

Nahigit ko ang hininga ko dahil sa gulat at ininda ang sakit na bumalatay sa panga kong napuruhan nito. Binalingan ko ang taong may gawa noon sa akin. Only to see Trojan Andrade's deadly eyes while looking intently at me.

"Fuck you, Caste. If I known earlier about my sister. Sana hindi ko na hinayaan na mapalapit siya sa'yo. Sana noon pa lang inilayo ko na siya sa'yo po para hindi na siya nasasaktan ng ganito." nagtataka akong nakatingin sa kanya.

"What the hell are you talking about, Andrade?" I said but he glared at me more deadly. Ngayon ko lang siyang nagalit ng ganito.

In just a blink. He punched me again.

"Do you really not get it? Huh, Caste. Stop being dumb." Galit na galit siya. Pumatong siya sa akin habang panay ang suntok niya sa akin.

"You fucking hurt my sister." He shouted. Susuntukin pa sana ako ng hilahin siya nito ni Xavier upang ilayo siya sa akin.

"Sister??" My eyes widened when I realized what he's talking about.

"You mean......"

"Yes, Mina Angelique Castillo is my sister and I fucking hate you for hurting her." May narinig akong suminghap and it was Antonnette. Halata din ang gulat sa mukha ni Xavier.

I looked at Trojan. Pinilit kong lumapit sa kanya sa kanya saka lumuhod.

"Please, let me see her." I begged. "I can explain to her. I don't intend to hurt her." Pero wala akong narinig na salita niya. He's just looking at me.

"If you want to punch me then punch me or kick me. Kung yan ang ikakawala ng galit mo sa akin. Then do it. I'm willing. I just want to see my Gorgeous. Please let me see her."

"She's in safe place. Don't bother her anymore." Mga huling salita niya bago ako iniwang nakaluhod pa rin sa gitna ng maulang gabi.

"Shit! Ang sakit sakit."

Hinayaan ko lang na samahan ako nang ulan sa sakit na nararamdaman ko.

I cried so much.

Saksi ang ulan kung paano nagkapira-piraso ang puso ko.

"Let me see her." Paulit ulit na sambit. Nagmamakaawa. Nagbabakasakaling marinig niya at magbago ang isip nito.

"Please, give a chance. Let me see her." I felt my chest tighten more kaya't napahawak ako dun.

"Tama na, Ken." Rinig kong saad ni Antonnette na nasa harapan ko na pala.

Malungkot ang mga mata nito na parang nakikisimpatya sa nangyayari sa akin.

"Everything's gonna be alright." pinayungan niya ako. Kahit na alam niyang basang basa na ako.

May sinenyas siya kay Axelle kaya't lumapit siya sa gawi namin.

"Be strong." Saad niya bago niya ako tulungang tumayo sa pagkakaluhod ko. Inakay niya ako papasok sa loob ng bahay nila.

Inutusan ang mga katulong na ihanda ang guestroom at doon muna ako tutuloy. I feel weak. Hindi ko kayang maglakad ng walang suporta ni Axelle.

Nakahawak lang ako sa kanya hanggang sa makarating kami sa inihanda nilang guestroom. Si Axelle lang ang kasama ko. Kumuha pa kasi ng extrang damit si Antonnette para pampalit ko dahil basang basa na din ako.

Nang nasa loob na kami ay ginala ko muna ang paligid.

"Kaya mo bang magpalit ng damit." Umiling lang ako.

"Ok. I'll be the one to change you." Maikling tugon nito saka pumasok si Antonnette na may dala nang mga damit. Pinaupo niya ako sa sofa.

"Love, labas ka muna." tumango ito saka naglakad palabas ng pintuan kasunod ng mga kasambahay.

Hindi siya nagsalita. Hinayaan ko siyang hubaran ako. We've been friends for year kaya hindi na bago sa amin ang ganito. Walang nagsalita sa amin. Pagkatapos ng ilang minuto ay napalitan na niya ako ng damit saka inalalayan na naman ako papuntang kama. Humiga ako doon.

Pagkahigang pagkahiga ko pa lang ay doon ko na naramdaman ang sakit ng katawan ko.

I heard him sighed bago ito lumabas. Nakatulala lang ako habang iniinda ang sakit na natamo ko sa mga suntok sa akin ni Trojan.

"I deserve all of this anyway."

Pero wala nang mas masakit pa sa pagkadurog ng puso ko. Maybe I deserve to die.

Karma ko na siguro to.

Akmang pipikit na ako ng bumukas ulit ang pinto kaya't lumingon ako. I saw Antonnette. May dalang first aid kit at kung anu-ano pa.

"Pagsubok lang yan, Ken. Don't let your heartache lead you to do something." Hindi ako nagsalita. Humiga na ako at pumikit agad.

"Nasabi lang ni Kervy yun dahil galit siya. He knows that you love Mina." Nanatili lang akong nakapikit.

"Gagamutin ko mga pasa mo. Medyo masakit to." Paalala niya.

"It's okay, Antonnette." Sa wakas ay nagawa ko nang magsalita. "Wala nang mas masakit pa dito." Tinuro ko ang bandang dibdib ko.

She sighed. "I know." saka dahan dahan nitong ginamot ang mga pasa ko hanggang sa natapos ito saka nagpaalam na lalabas na.

"Sana panaginip ko lang ito na paggising ko kinabukas ay babalik na sa dati ang lahat." Hindi ko na namalayang nakatulog na pala ako.

______________________________________________to be continue....

Please click the 🌟 button. Thank you❤

El-mademoiselle