Abandoned Heart [COMPLETED]

37: At The Summer Capital

Chapter 37

Nagising ako sa ingay ng mga nagtatawanan at nagkakantiyawan sa paligid ko. Unti-unti kong idinilat ang mga mata ko at nakita ko ang mga kamag-anak ko na nagtatawanan at kumakain na.

"Oh gising na pala si Krysten. Bigyan niyo ng spaghetti o tinapay 'yan," sabi ni tita na siyang nagdidistribute ng mga pagkain. Mabuti nalang at nilagay na nila sa styro ang spaghetti kaya madaling kumuha kung gusto mong kumain.

Nararamdaman ko ang kaunting init sa pisngi ko dahil tumatama ang sinag ng araw sa akin. Nagulat nalang din ako dahil nakita ko ang jacket ng pinsan ko sa may bintanang sinasandalan ko. Napangiti ako sa sarili habang inaayos ito.

Ang mga lalaki talaga, thoughtful naman. Ayaw lang talaga nilang ipakita dahil ang tingin ng iba ay nakakabakla. Pero hindi naman totoo 'yon. Sobrang natutuwa ako kapag ganoon ang mga pinsan kong lalaki, maging si kuya.

"Sobrang pagod mo naman yata girl. Tagal mong tulog eh nasa Pangasinan na tayo," pang-aasar ni Ate Gayle.

Umiling-iling na lang ako at ipinagpatuloy ang pagkain. Kung alam mo lang bakit mahimbing ang tulog ko, siguro dinadamayan mo na ako sa lungkot.

Kadalasan kasi ay siya ang matagal matulog dahil mahihiluhin siya sa biyahe. Pero iba ngayon, ako ang mas mahaba ang tulog.

After finishing what I'm eating, I handed them the trash and got a bottled water. I plugged in my earphones and played a Day6 song. I smiled and enjoyed the scenery.

Being at the window seat gives you the best view. Sobrang relaxing makita ng mga puno, maging ang sinag ng araw na tumatagos sa puno ay talaga namang makapigil-hininga. There are also flowers planted at the side of the road and I can't help but to smile as I see their vibrant colors.

Few moments later, I saw the Lion's head, one of the attraction here in Baguio for it welcomes the tourists before going further at the center of the Summer Capital. Our van stopped at a store full of jams and lengua de gato. My mouth watered at the sight of those food!

"Bumaba na muna tayo. May cr din diyan, magcr na yung mga nagrereklamo kaninang naiihi daw."

Naunang bumaba ang mga bata at dumiretso agad sa nagtitinda ng taho. I just stopped there and waited for my parents. I noticed how the Lion's head was painted as new.

Sinecure nila tita ng mga gamit at nilock ang van. Sumunod naman ako sa mga bata na kumakain na ng taho. Inabutan ako ni mama ng strawberry taho.

"Thanks ma," I smiled to her and accepted the food. I fetched my phone out from my pocket and took a picture of it. I posted it on my Instagram story and turned off my phone.

Napalingon ako kay papa, he got the original one.

He smiled before raising his cup. "Gusto mo 'nak?" I smiled and nodded my head as I walk closer to him. He gave his cup to me and I gave mine to him in exchange.

Inakbayan ako ni papa habang pareho kaming nakatanaw sa magandang tanawin ng Baguio, sabay na humihigop ng mainit na taho. I know that he gave me his cup because I prefer the original one than the strawberry-flavored one.

This is a moment that should be treasured and kept as a precious memory. I'm having my peace with the very first man I loved. And I still love him, I always will.

Our moment was ruined by a sudden call. "Krys! Punta daw kayo ni papa dito, picture lang."

Naglakad kami ni papa papunta doon at kumuha ng litrato. After the family pictures, we took a photo as a whole and continued the ride towards other destinations as well.