Abandoned Heart [COMPLETED]

31: Is This A Dream?

Chapter 31

I woke up feeling a little better than yesterday. The heavy feeling in my chest is now gone. I prayed and thanked the Lord for His goodness and smiled before fixing the bed.

"Aga mo ata nagising Krys?"

"Maaga din kasi ako nakatulog nay," sagot ko dito bago ako sumandok ng pagkain. Mayroong sinangag, itlog at tuyo na  almusal namin.

Inilapag ko ang sinangag sa mesa at tinanggal ang takip ng ulam. Bago kumain ay nagtimpla na muna ako ng kape pampagising sa natutulog ko pang diwa.

"Ang sabi sa akin ng mama mo aalis ka daw. Saan ka nanaman pupunta?" talak sa akin ni lola.

Nginuya ko ng maigi ang kinakain saka ako lumunok bago tumugon.

"May kailangan lang po akong bilhin nay. Sa Apalit lang naman ang punta ko. May project kasi kami."

Pagkatapos ko kumain ay nag-ayos na ako ng aking sarili. Nagsuot lang ako ng high-waisted pants at isang peach colored shirt. Pinaresan ko naman ito ng beige sandals at ang paborito kong rose necklace.

Isinukbit ko na ang brown sling bag sa aking balikat saka nagpaalam na sa aking lola. Habang nakasakay sa jeep ay hindi ako mapakali, tila may namumuong kaba sa aking dibdib na hindi ko maipaliwanag kung para saan.

Hindi ko na ito masyadong pinansin at pilit pinakalma ang sarili. Sana lang ay walang masamang mangyari.

Bumaba na ako sa bookstore para tingnan ang mga kakailanganin ko sa schoolworks. Sadyang marami kaming activities.

Pagpasok ay agad akong binati ng guard kaya naman bumati ako pabalik at ngumiti rito. Dumiretso agad ako sa bookshelves, my most favorite part. Natuwa ako ng bongga dahil puno ang mga shelf ngayon!

I saw a lot of wattpad books and some international books at the lower part of the shelves. Halos mapunit na ang labi ko sa kakangiti dahil sa dami ng nakikita. Pero agad din akong tumayo sa pagkakaluhod dahil naalala ko na wala akong pera.

"Babalikan ko kayo babies, magiipon lang ako," bulong ko sa mga libro saka naluluhang ibinalik ang huli kong hinawakan.

Dumiretso na ako sa lagayan ng folders since I need to organize my things. Dumadami na rin ang mga papers namin for quizzes and seatworks kaya kailangan ko na sila icompile.

Namili na ako ng folder pati na ng index card. I was about to pull the index cards when someone bumped my shoulders, making the index cards fall.

"Aray!"

"Uhm... Sorry mi—," the man was taken aback.

I finished picking up the index cards then I stood up and got mesmerized with his pitch black eyes. He's just standing there, staring at me like I am an impossible thing. I can't help but to stare at those eyes in awe. It seems like there's something that keeps on pulling me to stare longer.

I felt anxious as nervousness creeps in me. I was stunned with his chinky eyes that seems to be smiling at me but his stares were like judging me. It was piercing through me, like he sees the whole me, even my soul.

"Ahm... ma'am, sir, okay lang po ba kayo?" the staff approached us.

"I-I'm good po thank you," I fixed my self as I bring back my consciousness. Now I'm a bit awkward for this guy. He can't look at me either.

"Sorry," we stated in unison. Our lips curved into a smile as our eyes met again.

"Didn't expect I'll be seeing you here today," I said, trying to hide my smile.