တစ္ဆစ္ဆစ္ကိုက္ေနတဲ့ ေခါင္းကို လက္နဲ႔ဖိရင္း မင္းထက္ အိပ္ယာေပၚမွ ထလိုက္သည္။ မေန့ညက ဟိုဘုရင္နဲ႔ ဘာေတြထပ္ေျပာလိုက္မိလဲ ေသခ်ာမမွတ္မိ။သူ႔ႏွလံုးသားကို ယူမယ္လို႔ေျပာတဲ့အထိပဲသိၿပီးအေဆာင္ေတာ္ကို ဘယ္လိုျပန္ေရာက္ေနလဲမသိဘူး။
"အရွင္မင္းသား မ်က္ႏွာသစ္ေတာ္ေရ ရပါၿပီ "
ေငြဖလားနဲ႔ ထၫ့္ထားေသာ ေရခြက္ကို ယူကာ မ်က္ႏွာသစ္လိုက္မွ အနည္းငယ္ ၾကည္လင္သြားသည္။ထို႔ေနာက္ ဝတ္ရံုကို အသစ္ျပန္လဲေပးၿပီး မနက္စာျပင္ထားတဲ့ေနရာကို သြားမယ္ လုပ္ခ်ိန္
"မယ္မယ္ဘုရား ႂကြလာပါတယ္....အရွင္မင္းသား"
"မယ္မယ္ဘုရား? မိဖုရားေခါင္ႀကီးလား"
ဟိုက္ ....! ဇာတ္လမ္းေတြထဲကလို လာႏိွပ္စက္တာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္ ။
ဖတ္ထားတဲ့ ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ ၿမိဳ႔ေတာ္ထဲမွာ မိဖုရားေနရာမပါတာေၾကာင့္ သူဘယ္လိုလူမ်ိဳးလဲ ႀကိဳၿပီးခန႔္မွန္းလို႔မရေပ။ေတြးၾကၫ့္တာထက္ ေျပးၾကၫ့္တာ ပိုျမန္တာေၾကာင့္ မင္းထက္ စဉ္းစားမေနေတာ့ဘဲ အေဆာင္ေရ႔ွထြက္လာလိုက္ေတာ့အႁခြေရံေတြရဲ့ေရ႔ွမွာ ရပ္ေနေသာ သူတစ္ေယာက္။သိသေလာက္ ၊မွတ္သေလာက္ ၾကၫ့္ဖူးတဲ့ ကိုရီးယားကားထဲေတြထဲကလို ေခါင္းၫြတ္ၿပီး အရိုအေသေပးလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ျပန္ေမာ့ၿပီး ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့
WTF ! မိဖုရားက အဲ့ေလာက္အရပ္ရွည္လားဟ! ငါ့ထက္ေတာင္ ေခါင္းတစ္လံုးပိုျမင့္ေနေသးတယ္
"အရွင့္သား မနက္စာ သံုးေဆာင္ၿပီးၿပီလား"
အရပ္တင္ရွည္တာမဟုတ္ဘူး အသံကပါ ေယာက်ာ္းသံလို ခပ္ဩဩႀကီးပါလား။ရွယ္ကိတ္ေနတဲ့ ရင္ဘတ္သာမပါရင္ လံုးဝ စစ္သူႀကီးမိန္းကေလးပံုစံေျပာင္းထားသလိုပဲ။ေနပါအံုး အဲ့အကိတ္ႀကီးကလည္း သစ္ေတာ္သီးေတြ ျဖစ္ႏိုင္တာပဲေလ။အတည္ျပဳဖို႔ ကိုင္ၾကၫ့္လိုက္ရမလား
"အရွင့္သား!"
"ဟမ္.... ေၾသာ မစားရေသးပါဘူး မယ္မယ္ဘုရား "
"ဒါဆို အတူ သံုးေဆာင္ရေအာင္ "
"ဟုတ္ကဲ့ အဲ ... မွန္လွပါ...အာမဟုတ္ေသးဘူး မိဖုရားေတြဆို ဘယ္လိုေျပာရတာလဲ"
YOU ARE READING
ရာဇဝင်ထဲက Fudanshi
FantasyBL ဝတ္ထုရေးတဲ့ စာရေးဆရာတစ်ယောက်က သူဘယ်လောက်ဘဲ ကြိုးစားရေးနေပါစေ စာဖတ်သူတွေက အကြိုက်မတွေ့ဘူး။ယုတ္တိမရှိဘူးဆိုပြီး ဆိုးဝါးတဲ့ မှတ်ချက်တွေပေးတယ်။ တစ်နေ့ မခံချင်စိတ်ဖြင့် သူဘာတွေလိုအပ်နေလဲ သိရအောင် လတ်တလောရေပန်းစားနေသော နာမည်ကြီး ဝတ္ထုတစ်အုပ်ကို သွားဖတ်...
