"ေငြေသာ္တာေရာင္ျခည္ ထိန္လင္းေတာ့မည္... ဘံုႀကိဳးျပတ္တဲ့ မိုးနတ္မဒီ အထာကပိုသည္ ဆရာမကိုပဲ အသည္းဆဲြေအာင္ခ်စ္မိၿပီ...."
လူပ်ိဳရြယ္ အဖဲြ႔က်တတ္ေသာ ေကာင္ေလးတစ္စုဟာ ျခင္းေတာင္းေလးကိုင္ကာ ေလ်ွာက္လာေသာ အျဖဴအစိမ္းဝတ္ဆရာမေလးကိုျမင္မွ ဒီသီခ်င္းကို ထဆိုသည္။လက္ထဲကဂစ္တာသံကစည္းခ်က္ညီေသာ္လည္း ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ဆရာမအေနာက္ကို အမွီလိုက္လာေသာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ဖို႔ေတာ့ နားခါးလွ၏။
လက္ထဲက ႏွင္းဆီနီနီကို အရိုးခ်ိဳးရင္း ပန္းပြင့္ေဘးႏွစ္ဘက္မွာ အရြက္ႏွစ္ရြက္ကာရံလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေျခလွမ္းႀကဲၾကဲနဲ႔ အနားေရာက္သြားကာ ဆံပင္အေခြေလးေတြထံုးထားေသာ ဆံထံုးေဘးေလးမွာ ပန္ေပးလိုက္ၿပီး ခပ္စူးစူးအၾကၫ့္ေရာက္သြားတာက ေစာေစာက လူပ်ိဳအဖဲြ႔ထံ။ဘာစကားမွ မေျပာေသးခင္ လမ္းေဘးက အုတ္ခဲက်ိဳးကို ေကာက္လိုက္ၿပီး
"ငါ×ိုးမသားေတြ အေတာ္ပါးစပ္သရမ္းေနတာ ဟုတ္လား"
"မဟူရာ ... မလုပ္နဲ႔"
အုတ္ခဲေတြ ေလေပၚမဝဲခင္ ျခင္းေတာင္းတစ္ဖက္နဲ႔ သရဖီက သူ႔ကိုဝင္ဆဲြရသည္။အရပ္ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းျဖင့္ တကယ္လုပ္မယ့္ ပံုစံေၾကာင့္ သီခ်င္းဆိုေနေသာ ေကာင္ေလးေတြအဖဲြ႔မွ ပါလာတဲ့ ဂစ္တာကို ဆဲြၿပီး ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္သြားၾကသည္။
ထိုအခါမွ အုတ္ခဲကို လမ္းေဘးျပန္ပစ္ခ်ရင္း ေတာက္တစ္ေခါက္ေခါက္ျဖင့္
"ခင္ဗ်ားအနားမွာ က်ဳပ္ခဏေလးမရိွေတာ့နဲ႔ ေခြးဝင္ဆဲြေတာ့တာပဲ"
လက္ေမာင္းကို ကိုင္ထားရာကေန သရဖီ သူ႔လက္ဖဝါးျပင္ႀကီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး
"သူ႔တို႔ဘာသာ သီခ်င္းဆိုၾကတာေနမွာပါ"
"ေဟာဒီဆရာမေလ်ွာက္လာမွ ဆရာမကို ခ်စ္တဲ့ သီခ်င္းဆိုစရာလား ေစာက္လုပ္မဟုတ္တာ"
ဆူပုတ္ပုတ္မ်က္ႏွာနဲ႔ သူ႔ကိုေမာ့ၾကၫ့္ၿပီး သရဖီႃပံုးမိေတာ့ ဘာလဲဆိုတဲ့ ပံုစံနဲ႔ ေမးစပ္ျပသည္။ေခါင္းယမ္းရင္း သ၀န္တိုေနတဲ့ မိမိထက္ငယ္ေသာ ေကာင္မေလးအား အခ်စ္တိုးကာ သူ႔လက္ကိုပဲ ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုမိ၏။ ထိုအခါမွ မ်က္ခံုးတန္းတို႔ေျပေလ်ာ့ကာ ေစာင္းငဲ့လာၿပီး ေခါင္းေပၚက ပန္းကိုနမ္းသလိုလိုနဲ႔ သရဖီ ဆံပင္ေတြကိုပါ နမ္းေနသည္။ အရပ္ရွည္တယ္ဆိုတိုင္း အခြင့္ေကာင္းယူေနတဲ့ သူမကို သရဖီမျငင္းဝံ့။အတူေလ်ွာက္လွမ္းရင္းသာ ခရီးဆက္သည္။
YOU ARE READING
ရာဇဝင်ထဲက Fudanshi
FantasyBL ဝတ္ထုရေးတဲ့ စာရေးဆရာတစ်ယောက်က သူဘယ်လောက်ဘဲ ကြိုးစားရေးနေပါစေ စာဖတ်သူတွေက အကြိုက်မတွေ့ဘူး။ယုတ္တိမရှိဘူးဆိုပြီး ဆိုးဝါးတဲ့ မှတ်ချက်တွေပေးတယ်။ တစ်နေ့ မခံချင်စိတ်ဖြင့် သူဘာတွေလိုအပ်နေလဲ သိရအောင် လတ်တလောရေပန်းစားနေသော နာမည်ကြီး ဝတ္ထုတစ်အုပ်ကို သွားဖတ်...
