ရာဇဝင်ထဲက Fudanshi

Ep-10(Unicode)

မနေ့ညက ထင်းသွားရှာတဲ့ ဘုရင် ဘယ်အချိန်က ပြန်ရောက်တယ် မသိ ။ မင်းထက်နိုးတော့ မနက်တောင်လင်းနေပြီ။

ချွတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေကလည်း စိုမနေတော့ဘဲ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် အကျအနဝတ်ထားပြီးသားဖြစ်နေသည်။မီးအရှိန် သေခါနီး ထင်းမီးခဲတွေကို သူက ရေနဲ့လောင်းလိုက်ပြီး နိုးလာတဲ့ မင်းထက်ကို မြင်တော့ ပန်းသီးတစ်လုံးလှမ်းပေးသည်။ ဒီလိုကျတော့လည်း ဘယ်ဆိုးလို့လဲ။ ဘုရင်ဆိုပြီး ဘာမှ သိပ်မလုပ်တတ်ဘူးထင်ထားတာ အခုလို လူစိတ်ပေါက်တဲ့အချိန်လေးတော့ ရှိသား။

"ချောင်းက တောင်ကျရေတွေအရှိန်မလျော့သေးတော့ ဟိုဘက်ကို ပြန်လို့ရမှာမဟုတ်သေးဘူး။ ဒီနေ့တစ်ရက်စောင့်ကြည့်ပြီး မိုးထပ်မရွာဖို့ မျှော်လင့်ရမှာပဲ "

လှိုဏ်ဂူအပြင်ဘက်က မိုးသားအနည်းငယ်ရှိနေသော ကောင်းကင်ကြီးကို မော့ကြည့်ကာ သူပြောသည်။မင်းထက်ကတော့ မနေ့ညကလည်း ဘာမှမစားရသေးတာကြောင့် ပန်းသီးတစ်လုံးထဲနဲ့ မတင်းတိမ်နိုင်။ဘုရင့်ဆီမှာ ဘာရှိသေးလဲဆိုတာသာ လိုက်ရှာနေသည်။

ဗိုက်ကို ပွတ်ပြီး သူ့ကို လိုက်ကြည့်နေတာကို သတိထားမိတော့ မင်းထက်ဘက် လှည့်လာပြီး

"မနေ့ညက မှောင်နေတော့ တောအတွင်းထိ မဝင်ခဲ့တာ။ထင်းရှာရင်းနဲ့ ရှိတာပဲ ယူလာတယ်။မင်းမဝသေးဘူးဆိုရင် ခဏစောင့် ဝါးချွန်ပြီးတဲ့အခါ အမဲလိုက်ပေးမယ် "

"OK !"

"အို... ဘာကြီး?"

ဆောင်နေကျ ဓားမြှောင်နဲ့ ဝါးစိမ်းတွေကိုလက်နက်ဖြစ်အောင် ချွန်နေရင်း နားမလည်သလိုမေးသည်။

"ကောင်းပြီလို့ပြောတာ"

"​ဪ ..."

ရွဲ့သလို အသံရှည်ဆွဲပြီးမှ နှုတ်ခမ်းတစ်ဖက် ပြုံးသည်။ငါဒီလောက်တော့ သိပါတယ်ဆိုတဲ့အထာနဲ့ ဒီဘုရင် ဘာဖြစ်နေလဲမသိ။မင်းထက်ယောင်ပြီးပြောလိုက်တဲ့စကားကို သူလိို Date out ဘုရင်က နားလည်ချင်ယောင်ဆောင်သေးတာလား။

လောလောဆယ် မိမိအားအစာရှာကျွေးမယ့်ဖြစ်တာကြောင့် စကားအပိုမပြောတော့ဘဲ သူ့ဘေးနားကနေ သာ ထိုင်စောင့်နေသည်။တစ်ဖက်မှ ရာဇ စိတ်ထဲတွင်လည်း ဒါဟာ ဓားလျှိုစကားတွေနဲ့ လျှိုဝှက်ကြံစည်နည်းကျမ်းတွေက ဘာသာစကားဖြစ်မည်ဟု တစ်ထစ်ချယုံကြည့်နေလေသည်။