ခုတင္ေပၚမွ ေခါင္းကို ေဇာက္ထိုးခ်ကာ လက္ေတြေျခေထာက္ေတြ လႈပ္ရမ္းေနသည္။နန္းေတာ္ကို ျပန္ေရာက္ၿပီးကတည္းက အေဆာင္တြင္းေအာင္းေနတဲ့မင္းထက္ အျပင္မထြက္တာ တစ္လေလာက္ရိွၿပီ။ေန့ရက္တ္ိုင္း ပ်င္းရိစြာျဖတ္သန္းေနရေတာ့ ကိုယ္ေသမယ့္ အေရးေတာင္ အာရံုမစိုက္မိေတာ့ဘူး။
အျပင္မွာ တိုင္းျပည္အေျခေနဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲ မင္းထက္မသိ။ေနာက္ၿပီး ဇာတ္လမ္းထဲက အတိုင္း မဟုတ္ေတာ့ ႀကိဳၿပီးလည္းခန႔္မွန္းလို႔မရျဖစ္ေနသည္။
တကယ္ဆို ဂူထဲက အခန္းမွာ -င္ကဲြတာခ်င္းအတူတူ ပံုစံက ေျပာင္းလဲေနတယ္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စစ္သူႀကီးရဲ့ အႏိုင္က်င့္မႈထက္ သစ္ကိုင္းရွတာကပဲ အဆိုးထဲက အေကာင္းလို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ရေတာ့မွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီဘုရင္ကိုေတာ့ ဘယ္လို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမလဲ မသိေသးဘူး။
"အာ ... ပ်င္းလိုက္တာ "
"ဥယ်ာဉ္ထဲကို သြားၾကၫ့္မလား အရွင့္သား"
မင္းထက္ အျပင္မထြက္ေတာ့ အထိန္းေတာ္ႀကီးလည္း တစ္ေနကုန္ အေဆာင္ထဲပဲ။မင္းထက္ ေခါင္းရမ္းလိုက္ၿပီး
"ေတာ္ၿပီ ... ဘုရင္နဲ႔မေတြ့ရင္ေတာင္ မိဖုရားနဲ႔ေတြ့ရင္ ငါ့ကို အေလာင္းပါ တစ္ခါတည္းေဖ်ာက္ပစ္လိမ့္မယ္"
သူက ငါနဲ႔ဘုရင္ ဂူထဲမွာဟိုဒင္းလုပ္ေနတယ္လို႔ ထင္သြားတာေလ။အႏၲရာယ္ေတြ ပတ္လည္ဝိုင္းေနတဲ့ သနားစရာ ငါေလး။
.......
ဘုရင္ညီလာခံလုပ္တဲ့အေဆာင္တြင္း စစ္သူႀကီးနဲ႔ ကိုယ္ရံေတာ္အပါအဝင္ သံုးေယာက္ အစည္းအေဝးလုပ္ျဖစ္သည္။စစ္သည္အင္အားတိုးပြားလာသည္ကို တင္ျပၿပီး ထပ္မံေလ့က်င့္ကြင္းမွာ တာဝန္ယူဖို႔ စစ္သူႀကီးကို တာဝန္ေပးၿပီးေသာ္
"ေမာင္မင္းနားလို႔ရၿပီ "
ရာဇေျပာလိုက္ေတာ့ ကာဠကအရိုအေသေပးကာ ထြက္သြားတယ္။ထို႔ေနာက္ အေဆာင္ေတာ္ထဲ ဘုရင္နဲ႔ ကိုယ္ရံေတာ္ပဲက်န္ေနတဲ့အခ်ိန္မွ
"ဓည "
"အမိန႔္ရိွပါ အရွင္ "
"စစ္သူႀကီး အင္အားျဖၫ့္ဖို႔ ေခၚထားတဲ့ လူေတြရဲ့ ေနာက္ေၾကာင္းအမွန္ကို သိခ်င္တယ္ "
YOU ARE READING
ရာဇဝင်ထဲက Fudanshi
FantasyBL ဝတ္ထုရေးတဲ့ စာရေးဆရာတစ်ယောက်က သူဘယ်လောက်ဘဲ ကြိုးစားရေးနေပါစေ စာဖတ်သူတွေက အကြိုက်မတွေ့ဘူး။ယုတ္တိမရှိဘူးဆိုပြီး ဆိုးဝါးတဲ့ မှတ်ချက်တွေပေးတယ်။ တစ်နေ့ မခံချင်စိတ်ဖြင့် သူဘာတွေလိုအပ်နေလဲ သိရအောင် လတ်တလောရေပန်းစားနေသော နာမည်ကြီး ဝတ္ထုတစ်အုပ်ကို သွားဖတ်...
