One Night, One Lie (GLS#2)

Kabanata 25

Kabanata 25

I'm Sorry

"You liar!" mahinahon ngunit mariin niyang sinabi. Mas lalo niya akong inilapit sa kanya at ang kanyang labi ay nasa tainga ko na. Pumiglas ako at alam kong may ilang tao nang nakapansin sa aming dalawa. "You used me," singhal niya.

"I didn't!" Giit ko sabay balikwas sa kamay niya. "Bitiwan mo ako!"

Mas lalo niya lang hinigpitan ang hawak niya sa aking braso, "Ilang lalaki na ang natikman mo, ha?" bulong niya. "Sinong mas magaling sa kama?"

Nanlaki ang mga mata ko at tinulak ko siya palayo sa akin. Pinamulahan ako ng mukha. Lahat ng alaala ko sa gabing iyon ay bumuhos sa akin. Gusto ko nang kalimutan kung paano ko naisuko sa kanya iyon pero pilit yata akong pinapaalala!

"Bitiwan mo ako, Brandon!" pagbabanta ko.

"Not when you tell me, Aurora Veronica," mariin niyang angil.

"I don't know what you are talking about," sabi ko at tiningnan ang kamay niyang halos manuot na sa aking braso. "Brandon, nasasaktan ako."

Dinungaw niya ang kamay niyang mariing nakahawak sa aking braso tsaka niya pa lang binitiwan. May sumipol sa likod niyang medyo maputi na lalaki. Tinapik niya si Brandon habang tinititigan ako ni Brandon ng masama.

"Avon?" dinig ko ang pagtawag ni Adrian sa akin.

Naglipat ng tingin si Brandon sa kanya at agad akong tumalikod para hilahin na paalis doon si Adrian.

"Let's go, Adrian," sabi ko kahit na nananatili ang nagtataka niyang mukha doon sa kinatatayuan ko kanina. "I said, let's go..."

Kinaladkad ko si Adrian sa aking Honda Civic. Gulong gulo pa siya sa pagkakakaladkad ko sa kanya. Hindi ko naman nilingon si Brandon at wala na akong pakealam kung nasaan man siya ngayon.

Hinawakan ko ang palda ng gown ko at tinaas ito para makapasok ng maayos sa driver's seat ng sasakyan. Pumasok naman si Adrian sa front seat, madramang huminga ng malalim at nilingon ako.

"Why was he furious, A? What exactly happened?" Nilingon ni Adrian ang kinatayuan namin kanina.

Mabilis ang hininga ko at pinihit kaagad ang sasakyan. Hindi ko na alam kung tama bang susunod pa kami sa venue ng reception nitong kasal ni Jessica o hindi. Teka? Tinatanong pa ba iyon? Of course we need to be there! Ako iyong Maid of Honor and we're best of friends! Hindi ko ito pwedeng talikuran!

"I told you already." Sabi ko habang nagmamaneho.

"You told me already? Na nalaman mo na pinaikot ka niya at pinaasa kaya umalis ka nong na basa mo lahat nong nasa Facebook niya. So? Is he damn angry because you got into his privacy? Or is he angry because you left without notice?" Pumasa ere ang kamay niya, nalilito parin.

"Maybe both? I don't know. Bakit ba kasi nandito ang gagong iyon? Of all people!" Iritado kong sinabi at hinampas ang manibela.

Mura ako nang mura habang pinapaharurot ko ang aking sasakyan patungo sa venue. I feel shitty. Bago ako lumabas ay nag powder muna ako at nag retouch ng lipstick. Natataranta na sa tanggapan ang coordinator. Mukhang hinahanap niya yata ang mga entourage.