[TAMAMLANDI]
Azrail'in ıslık çalarak dans etmesine, kıkırdadı çocuk.
Adamın hareket ettikçe uçan,uzun siyah saçlarını izlerken,kehribar rengi gözlerde kendisini izliyordu.
Masum bir çocuğun,katile aşık olması gibi bir çok tanımı vardı bu hikayenin...
Etem yerde korkuyla otururken,eliyle ağızını kapatmış titreyerek duvardaki resimlerine bakıyordu.
"Etem."Diye fısıldayarak adım attı.Etem titreyen eliyle boydan boya kendi fotoğrafları ile kaplı duvarı gösterdi.
Etem'in odaya girmesine sinirlense bile kilitlemediği için kendisine kızıyordu.Araları yeni düzelmişti.Şimdi,bu olmak zorunda mıydı?
"N-n-ne bun-bunlar?"Diye sordu titreyen sesiyle."Etem,sakin ol açıklayacağım."Diyerek çocuğa doğru adım attı ki Etem "UZAK DUR!"Diye bağırarak geriye kaçtı."UZAK DUR BENDEN!"
Esved olduğu yerde dururken,Etem ayağa kalktı resimlere doğru ilerleyerek daha yakından baktı.İşteyken,yolda yürürken,otobüse binerken,parktaki kediyi severken,alışveriş yaparken hatta evinde yatağında uyurken bile resimleri vardı.
Gözleri mümkünmüş gibi daha çok açılırken,avcunun içine denk gelen resimleri sökerek yere attı."SAPIK HERİF!SAPIK KATİL HERİF!UZAK DUR BENDEN!"Diye bağırarak,eline gelen bütün resimleri kopararak yere atarken,Esved iki büyük adımda yanına gelerek omuzlarından tuttu ve kendisine çevirdi."Etem dinle."
Etem'in çırpınışları dururken,karışısındaki adama baktı."Sapıksın,katilsin başka hangi marifetlerin var?Bırak beni gideceğim,iki saniye daha kalamam-"Dudaklarına kapanan dudaklarla,tekrardan çırpınmaya başlarken yavaşça aşağıya doğru kayarak yere oturdular.
Esved çocuğun çırpınışlarını rağmen öpmeyi bırakmazken,Etem ellerini omuzlarına koyarak ittirmeye çalışıyordu.Esved'in tutuşu sıklaşırken çırpınmaya bırakarak,öpücüğe karşı hareketsiz bir şekilde durdu.
Esved bir süre sonra geriye çekilirken,dolu dolu olmuş nefretle parlayan gözlerle karşılaştı."Üç senedir.Yaptığın her şeyi izledim.Karşına çıkmayacaktım ama adamlar sana tecavüz edince dayanamadım.Benim gibi,hasta bir adamı istemeyeceğini biliyordum ama dayanamadım Etem.Babanın seni dövdüğü her gün,eve dayak yemiş halde gelmesinin sebebi benim.Hatta iki kolunu kıranda bendim.Sana vurmasın,yüzündeki yaralar iyileşsin diye,kırdım.İş yerlerindeki patronların ve çalışanların değişmeside benim işim.Sana zarar verecek herkesi değistiriyordum,dünyadan siliyorum.O kadar güzelsin ki...Kimsenin sana dokunmasını,yaklaşmasını istemiyorum.Canını yakarım diye onca sene uzaktan izledim seni ama ben,sana yaklaşamazken insanların sana zarar vermesi,dokunması beni çıldırttı Etem."
"Nerede gördün beni?"Diye fısıldadı, duyduğu şeyler karşısında şok olurken."Sizin apartmanda birini öldürmek için görevlendirildiğim gün.Yüzündeki yaralara rağmen çok güzeldin."Diye cevapladı,çocuğun beline daha sıkı sarılırken.
"Etem yalvarırım gitme.İstersen bu odayı dizayn et,senin odan olsun.Ayrı yemek saatleri koyalım,tuvaleti bile ayarlıyalım ama sadece bir ya da yarım saatliğine seni göreyim. Uzaktan bile olsa,gülümse bana.Gitme,lütfen."Diyerek ağlamaya başlarken,Etem'in bakışları yumuşadı.
Esved'in rol yapmadığından o kadar emindi ki!Şu zamana kadar onun yanında kendi isteği ve sevgisi ile duran tek insandı.
Karışında ağlayan adama baktı.
İki yalnız ruh...
İkiside hastaydı.Esved,empati kuramayan bir katildi.Etem ise ölmek isteyen ama ölümden korkan,kalbinde bir çok yarası olan bir insandı.
Etem'de sessizce ağlamaya başlarken, kollarını adamın boynuna sardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu ikiliyi yazmayı seviyorum çünkü dengesizler,benim gibi.
