[TAMAMLANDI]
Azrail'in ıslık çalarak dans etmesine, kıkırdadı çocuk.
Adamın hareket ettikçe uçan,uzun siyah saçlarını izlerken,kehribar rengi gözlerde kendisini izliyordu.
Masum bir çocuğun,katile aşık olması gibi bir çok tanımı vardı bu hikayenin...
Kadın dikiz aynasından,birbirlerine sarmaş dolaş yapışmış ikiliye baktıktan sonra "Arabaları durdurun."Dedi.Şoför arabayı durdururken, diğer arabalarda bir sorun olduğunu anlayarak durmuştu.
"Esved...Siz arkadaki arabaya geçin.Benim görüşmem gereken biri var."Dedi Pınar hanım...Sesindeki korkunç ton, kıyameti kopartacağının habercisi gibiydi.
Esved bir şey demeden kapıyı açarak inerken arabalardaki korumalarda inmişti,her duruma karşı tedbirli davranıyorlardı.Etem'de arabadan inmek için koltukta kaydı ama sonrasında durarak kadına baktı ve "Ben...Teşekkür ederim."Diye mırıldandı.
Kadın şefkatle,çocuğun kirli ve kurumuş kanlar olan yanağını sevdi sonrasında "Sen artık bu ailedensin.Sana bundan sonra kimse bir şey yapamaz.Asıl bunca şeyi yaşamak zorunda kaldığın için biz özür dileriz."Dedi, elini geri çekerken.
Etem buruk bir gülümseme sunarak arabadan indiğinde Esved birden minik bedenini kucağına almış, korumalar ise etraflarını sarmıştı. Arabaya bu şekilde bindiklerinde Esved onu bırakmadı.. Tam tersine sanki bırakırsa kaybolacakmış gibi hissediyordu bu yüzden daha sıkı sarılmıştı.
"Esved.. " Diye fısıldadı Etem ama bir cevap alamadı. "Ben iyiyim.. Her şey yoluna girdi,bak."Sevdiği adamı rahatlatmak için konuşuyor gibiydi ama kehribar gözlerdeki üzüntü, suçluluk ve intikam parıltıları Esed'in pekte ikna olmadığını bariz belli ediyordu.
Etem daha fazla bir şey söyleyemedi.Psikolojik, fiziksel, her anlamda yorgundu bu yüzden başını kehribar gözlünün göğsüne yaslayarak gözlerini kapattı.
.
İki beden küvette karşılıklı otururken, Esved titreyen elleri ile nazikçe minik bedenin saçlarındaki köpükleri arıtmata çalışıyordu..Etem ise gözlerini ayırmadan,ağladı ağlayacak adamın kehribar gözlerine bakıyordu sessizce ama daha fazla bu boğucu sessizliğe-Daha doğrusu sevdiği adamın bu denli sessiz olmasına dayanamamış olcak ki "Seni seviyorum."Diye fısıldamıştı.
Esved'in elleri duyduğu şeyle dururken ,kendisini sıktı..Sonra yüzü acıyla buruştu hemen arkasından dudaklarından bir hıçkırık kaçtı. "Etem..."
"Seni özledim."Minik beden hissettiği şeyleri söyledi sadece..Bu sözcükler kehribar gözlü adamın kalbinde büyük bir ağırlık yaratırken ağlamasını bastıramamış ve Etem'i kendisine çekerek sıkıca sarılmıştı..Aslında utanıyordu. Sevdiğini koruyamamış olmasından ötürü utanıyordu..Ayrıca üzgündü,minik bedenin her yeri yara ve morlukları ile kaplıydı..Kin ve intikam ile doluydu,ona bunu yapan kişiye aynı şeyleri,aynı duyguları yaşatmak istiyordu.
"Özür dilerim...Seni koruyamadım özür dilerim...Çok özür dilerim Etem'im.Nasıl bu kadar dikkatsiz ve aptal olabilirim,özür dilerim."Arka arkaya mırıldanırken Etem buruk bir tebessümle,kollarını adamın beline sardı."Önemli değil...Senin suçun değildi,bunu biliyorsun.Seni seviyorum ve özledim."
"Ben de seni seviyorum...Çok özledim."Etem'in gözleri boynuna arka arkaya konan öpücükler ile dolmaya başlarken daha sıkı sarıldı sevdiği adama.. Özlemişti, bir an öleceğini veya Esved'i bir daha göremeyeceğini düşünmüştü. Hayır, kehribar gözlü adama kızgın veya kırgın değildi.. Sadece özlemişti onu ve biraz huzur istiyordu. Sakin vakitler geçirmek, mutlu olmak istiyordu.
Banyodan çıktıktan sonra Esved minik bedenin yaralarına krem sürmüş, gereken yerlere bant yapıştırmış ya da sarmıştı. Özenle giydirdikten sonra kendi yaralarına rağmen Etem'i kucağına almış ve yatak odasına götürmüştü. Şimdi ise kahverengi saçları seviyordu sessizce.
Park ucunu yavaşça ,pembeleşmiş yanağa yapıştırdığı beyaz yara bandına dokundu bu sırada kendisini izleyen kahve gözlü beden "Çok zayıflamışsın."Diye mırıldanmıştı.
"Seninde benden pek bir farkın yok bebeğim."Diyerek buruk bir şekilde gülümsedi Esved,karşılığında konudan bağımsız olarak "Bebeğim demeni çok özledim." Cümlesini duydu bununla beraber arka arkaya,durmadan"Bebeğim...Bebeğim...Bebeğim,bebeğim,bebeğim-"Diye sıralamaya başlamıştı ki dudaklarına bastırılan dolgun dudaklarla susmak zorunda kaldı.
Etme geriye çekilerek yastığa başını koyduğunda, saniyelik kapanmış kehribar gözlerin aralanması ile gülümsedi. İki beden aynı anda "Özledim." Diye mırıldandığında bir süre sessizlik oldu.
"Beni nasıl buldunuz?"Diye sordu Etem.Esved dudaklarını yaladıktan sonra "Nazlı."Dedi."Nazlı bize ulaştı,içlerine adamlarımızdan soktuk.Farah..."Kadının ismiyle bile kinlenirken sinirle dişlerini sıktı bu sinirini fark eden Etem ,sargılı elini çökmüş yanağa koyup okşayarak dindindirmeye çalıştı.
"Kızıyla evlenmediğim için işlerinin battığını söylüyor ama kendi aptallığı yüzünden battı işleri.Nazlı ilk aradığında yaşıyor deyince...O kadar rahatladım ki.O fotoğraflardan sonra..."Gözleri dolarken, kendisini sevgiyle izleyen minik bedene baktı."Tamam...Zorlama kendini daha sonra anlatırsın."
"Bebeğim."Esved,yan yatan bedeni kendisine iyice çekerken Etem başını adamın göğsüne sakladı.
"Hepsini öldürmek istiyorum."Diye sinirle hırladı.Zaten ölmeyen kalmamıştı ama herkesten bahsettiği Farah hanımdı.Etem başını olumsuz anlamda salladı"Esved yapma.Aklından ne geçiyorsa,yapma.Bırak annen son noktayı koysun."
Esved bir süre sessizce durdu. Başka bir zaman olsa, şartlar daha farklı olsa asla durmazdı-Geri çekilmezdi..Ama Etem'de kendiside yeterince yıpranmış, zarar görmüştü bu yüzden her ne kadar tereddüt etse de, ne kadar intikam almak istese bile "Tamam."Diye mırıldandı.
Bebeği nasıl isterse öyle olacaktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
