Zawgyi
"ထြက္သြား.. အခုခ်က္ခ်င္းထြက္သြားလို႔.. မေကာင္းတဲ့ေကာင္... ထြက္သြားး!!! အီးဟီးး..."
"ထယ္ ကိုယ္ရွင္းျပ-... "
~~~~~ခလြမ္း~~~~~_ဗုန္း~~~~
"ထြက္သြားလို႔ေျပာေနတယ္မလား...!!! အားး!!! ... ~~~ဝုန္း~~~!!"
ေပါက္ကြဲေနေသာထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ ဗီလင့္မွာဘာတစ္ခုမွရွင္းျပနိုင္စြမ္းမရိွဘဲ လက္ေလ်ွာ႔လ္ိုက္ရသည္။
အခုအခ်ိန္မွာထယ္ေယာင္းစိတ္တည္ၿငိမ္ဖို႔ကအေရးႀကီးတယ္ေလ....။ ခြင့္မလႊတ္နိုင္ေသာအမွားဆိုလ်ွင္ေတာင္ ဒါဟာခ်စ္လြန္းလို႔မွားမိခဲ့တဲ့အမွားသာျဖစ္သည္။
ထယ္ေယာင္း၏အမူအရာကိုမ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းၾကည့္ေနေသာ ဗီလင့္၏မ်က္နွာထက္တြင္ေတာ့ေနာင္တရျခင္းတစိုးတစိမွမရိွေခ်။
ရည္႐ြယ္ခ်က္တစ္ခုတည္းနဲ႔ဦးတည္ၿပီးလုပ္ခဲ့တဲ့အမွားမို႔ ကိုယ္ကေတာ့ေနာင္တမရဘူးထယ္..။
ထယ့္အခ်စ္ကိုမရမယ့္အတူ ထယ့္အမုန္းေတြကိုၾကည္ျဖဴစြာလက္ခံဖို႔ကိုယ္ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးသားပါ....။
"အခုအခ်ိန္မွာထယ့္အတြက္လက္မခံနိုင္ေသးမွန္းကိုယ္နားလည္ပါတယ္...။ဒါေပမယ့္အခုျဖစ္ခဲ့သမ်ွအားလံုးကအမွန္တရားေတြပါထယ္...။ထယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုေစာင့္ေနတာမို႔ စိတ္အဆင္ေျပတဲ့အခ်ိန္လွမ္းေခၚလိုက္ ကိုယ္အျပင္မွာရိွတယ္.."
"အခုအခ်ိန္မွာ ခင္မ်ားႀကီးမ်က္နွာကိုေရာ၊ ခင္မ်ားအသံကိုေရာမၾကားခ်င္ဘူး ..ထြက္သြား.. ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဘဝထဲကေန..။ နာက်င္ရလြန္းလို႔ ထြက္သြားေပးပါ..အီးဟီးး.. ထြက္သြားလို႔...."
မ်က္နွာကိုတစ္ဖက္လွည့္ကာ အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္ၿပီး စကားကိုတစ္လံုးခ်င္းစီေသခ်ာေျပာေနေသာထယ္ေယာင္းပံုစံက ဗီလင့္ကိုအေတာ္ေလးနာက်ည္းေနပံုရသည္။
"ထယ္အနားယူလိုက္ဦး.."
ဗီလင္သည္စိတ္ထဲမေကာင္းေသာ္လည္းေက်နပ္ေသာအၿပံဳးကိုၿပံဳးၿပီး အခန္းအျပင္သို႔ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။
ထယ့္နႈတ္ဖ်ားကထြက္သမ်ွစကားတိုင္းက ကိုယ့္အတြက္ခ်ိဳၿမိန္ပါတယ္ထယ္.. ။
