Zawgyi
Jiminတို႔သံုးေယာက္ကိုနႈတ္ဆက္ၿပီးေနာက္ စက္ဘီေလးကိုအျမန္နင္းကာ အခ်ိန္ပိုင္း အလုပ္လုပ္သည့္ Cafeဆိုင္သို႔သြားရေတာ့သည္။
တကၠသိုလ္တတိယနွစ္မို႔ အကုန္အက်ကလည္း သိသိသာသာမ်ားလာသည္ေၾကာင့္ Oma၏ပန္းဆိုင္မွရရိွေသာဝင္ေငြေလးျဖင့္မေလာက္ငွခ်င္ေတာ့။ညတိုင္းသိုးေမြးထိုး၍ရရိွေသာomaဝင္ေငြကလည္း မီးဖိုေခ်ာင္အသံုးစရိတ္ျဖင့္သာကုန္တာမ်ားသည္။
အခုတေလာ မၾကာခဏေမာလာတတ္ေသာ
omaေၾကာင့္ ပန္းဆိုင္ကိုယာယီပိတ္ထားရသျဖင့္ ဝင္ေငြဟူ၍ မရိွေသာသူတို႔သားအမိအတြက္ ထယ္ေယာင္းအလုပ္လုပ္မွရေတာ့မည္။အသိတစ္ေယာက္၏ Cafeဆိုင္တြင္ အလုပ္ရေသာေၾကာင့္ အိမ္စရိတ္နွင့္ေက်ာင္းစရိတ္အတြက္ကာမိရံုရိွေသာ္လည္း omaကိုေဆးခန္းျပေပးရန္အတြက္ပိုက္ဆံကမပိုလ်ွံေပ။
အေတြးေပါင္းစံုျဖင့္အလုပ္လုပ္ၿပီးေနာက္ စက္ဘိီးကိုခပ္ေအးေအးေလးနင္းကာအိမ္ကိုျပန္ခဲ့သည္။လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လံုးစိတ္ထဲကေလးလံေနေသာ္လည္း ပင္ပန္းလို႔ျဖစ္မွာပါဆို
ၿပီး ၿပီးစလြယ္ေတြးကာ စက္ဘီးေလးကိုေနရာတက်ထားကာ အိမ္ထဲဝင္ခဲ့သည္။
အိမ္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္းရေသာ ဟင္းရနံ႔ေၾကာင့္ omaရိွရာမီးဖိုခန္းဆီတိတ္တိတ္ေလးေခ်ာင္းသြားျပ္ီး အေနာက္မွသိုင္းဖက္လိုက္သည္။
"O-ma .. ဟီးး"
"Oma ရဲ႕သဲငယ္ေလးျပန္ေရာက္ၿပီေပါ့"
"Nae"
"omaသားေလးပင္ပန္းေနၿပီ။ခဏနားၿပီးေရခ်ိဳးေတာ့ေနာ္။Omaက စားဖို႔ျပင္ထားလိုက္
ေတာ့မယ္ "
"Nae oma... မြ~~"
oma၏ပါးျပင္ေလးကုိ ေမႊးၾကဴနမ္းရိႈက္
ၿပီးေနာက္အခန္းထဲဝင္ရန္ အနည္းငယ္သာေလ်ွာက္လွမ္းရေသးသည္။ အေနာက္မွေပၚလာေသာအသံေၾကာင့္ oma ကိုလွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ၾကမ္းျပင္တြင္ေခြေခြေလးလဲက်ေန
သည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
~~~~ဘုန္း~~~~~
"Oma~~~"
"oma .. ဘာျဖစ္တာလဲ။
oma ~~သတိထားဦးေလ _မ်က္လံုးေလးဖြင့္ၾကည့္ပါဦး။~~ oma~~~ ဒီမွာဗ် ~~ကူညီၾကပါဦး __oma မူးလဲသြားလို႔ ~~အီးဟိီးး~~ o-ma~~~"
