Zawgyi
"ေဂ်ာင္ကု.. မင္းဒိီအိမ္မွာပဲေနေနတာလား"
"အင္း"
တိုေတာင္းေသာအေျဖတစ္ခုသာထယ္ေယာင္းကိုေပးၿပီးအိမ္ထဲကိုေအးေဆးဝင္သြားေသာေဂ်ာင္ကု...။
ဒီအိမ္ႀကီးကိုေရာက္တုန္းကေသခ်ာမၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ေတာ္ေတာ္ခမ္းနားတာပဲ..။ဧည့္ခန္းနံရံတြင္အလွခ်ိတ္ထားေသာ သမင္ေခါင္းပံုသစ္သားရုပ္လံုးတို႔ကအသက္ဝင္ၿပီး အိမ္၏ခန္းနားမႈကိုေပၚလြင္ေစသည္။
"အြန္..... ပန္းေတြေတာင္ပြင့္ေနၿပီ"
အရင္တစ္ခါေရာက္တုန္းကေဂ်ာင္ကုကိုလူဆိုးလို႔ထင္ၿပီး တုတ္ယူဖို႔ရွာတုန္းကေတြ႕ခဲ့တဲ့ပန္းအိုးေလး။
"အင္း .. ေကာ္ဖီသြားေဖ်ာ္ဦးမယ္"
ဟြန္႔...ေအးစက္စက္နိုင္လိုက္တာ။
ခ်က္ခ်င္းႀကီးကိုေျပာင္းလဲသြားတာမ်ား...ဂါးး..ေဒါသေတြထြက္လိုက္တာ..။
Cambridgeလာတုန္းကဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုကဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ....။
ေဂ်ာင္ကုကေတာ့သူ႔အေတြးနွင့္သူေကာ္ဖီေဖ်ာ္ၿပီးျပန္ထြက္လာသည္။
"ေကာ္ဖီဆိုၿပီး ငါ့အတြက္က်ဘာလို႔နို႔ႀကီးလဲ"
"ေယာင္းကေကာ္ဖီေသာက္လို႔လား.."
'ေယာင္း'ဆိုၿပီးႏူးႏူးညံ့ညံ့ေခၚလိုက္ေသာနာမ္စားေလးက နွလံုးသားကိုအလိုလုိေႏြးေထြးေစသည္။မင္းနႈတ္ဖ်ားကေခၚတဲ့အဲ့ဒီနာမ္စားေလးနဲ႔ငါက်င့္သားရေနၿပီထင္တယ္ ဂြၽန္..။
"မင္းေတာင္ေသာက္တာပဲ ငါလည္းေသာက္မွာေပါ့"
"အဲ့ဒါဆို ကိုယ္သြားေဖ်ာ္ေပးမယ္."
မ်က္နွာက႐ႊင္လန္းျခင္းမရိွ၍ တမင္စေနာက္ကာေျပာလိုက္ေသာ္လည္း ေဂ်ာင္ကုကေတာ့အတည္မွတ္ယူၿပီး သြားေဖ်ာ္ဖို႔လုပ္ေနသည္။
"ေနေတာ့ ႏြားနို႔ပဲေသာက္ေတာ့မယ္.."
"အင္း.."
ေကာ္ဖီကိုတစ္ငံုခ်င္းေအးေဆးစြာေသာက္ေနေသာေဂ်ာင္ကုပံုစံကစိတ္နွင့္လူနွင့္မကပ္သလိုရိွလွသည္။
"ေဂ်ာင္ကု.."
"ဟင္!.... ...အဟြတ္..... ဖြီးး~~"
စိုးရိမ္ၿပီးေခၚလိုက္ေပမယ့္ ေဂ်ာင္ကုဆီမွျပန္ရသည္က ေကာ္ဖီသီးသည္ထိရယ္ျခင္းသာျဖစ္သည္။ရုတ္တရက္ႀကီးထရယ္သည္မို႔ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးသာေငးၾကည့္ရင္း ႏြားနို႔ခြက္ေလးကိုစားပြဲေပၚျပန္တင္လိုက္သည္။
