Hiç Gidilmeyen

BÖLÜM 22

Aaron'dan gelecek bilgiyi beklerken Amergin salonda oturuyordu. Doğru mu yapıyorlardı? Bu işin sonunda nereye varacaklardı, ne olacaktı?

Amergin düşünceleri uzaklaştırmak için kafasını iki yana salladı. Şu an buradalardı. Bir sonraki hamleleri belirlenmişti. Sadece buna odaklanmalıydı. Aaron'dan haber beklemeliydi.

Aaron... Neden kendilerine yardım ettiğini bilmiyordu. Öğrendiği gerçekleri bu kadar kolay kabul etmesi inanılmazdı. Amergin bile ilk bu evrene geldiğinde gördüklerini idrak etmek, kabul etmek için çok zorlanmıştı. Amergin büyüyü bildiğinden yaşadıklarının bir illüzyon, büyü olduğunu düşünebilir bir açıklama bulabilirdi. Ama Aaron bir insandı. Yaşadıklarını neye dayandırdığını, nasıl ayakta kaldığını bilmiyordu.

Aaron, Amergin'e sadece yardım etmiyordu. Eirlean Dia halkına da yardım ediyordu. Aaron'un onlar için yaptıkları çok büyüktü. Bu işin altından nasıl kalktığını bilmiyordu ama Amergin Aaron'a elinden geldiğince yardım etmek istiyordu. Öğrendiği bu sarsıcı gerçeklerle baş edebilmesi için belki de bir yardımı dokunurdu.

Amergin düşüncelere boğulmuş bir şekilde pencereden dışarı bakarken içeriye birinin girdiğini hissetti.

"Bu kadar endişe etme. Eminim her şey yolunda gidecektir." Amergin Cathbad'a döndü.

"Nedense iyimser olamıyorum."

"Seni endişelendiren ne?"

Omuzlarını silkti. Amergin de onu neyin rahatsız ettiğini bilmiyordu.

"Sadece... Bilmiyorum. Huzursuzum işte."

Büyücü ellerini Amergin'in omzuna koydu. Büyücüyle göz göze geldi.

"Kafamda bazı sorular var. İçinden çıkamadığım. Anlamdıramadığım."

Cathbad yüzünde anlayışlı bir ifadeyle Amergin'in ellerini elleri arasına aldı.

"Anlatmak ister misin?"

Amergin derin bir nefes aldı. Nereden başlayacağını bilmiyordu. Uzun zamandır aklında olan bir soruyla başlamanın iyi olacağına karar verdi.

"Aslında uzun zamandır merak ettiğim ve kafama takılan bir şey var. Cora." Amergin arkasına yaslanıp o günü düşündü. Ardından büyücüye hatırladığı bütün detayları anlatmaya başladı. Lafını bitirdikten sonra Cathbad derin düşüncelerle arkasına yaslandı.

"Eğer dediklerin doğruysa ki bu mümkün değil, bir insan kız birini iyileştirdi. Doğru mu anlamışın?"

"Evet, hem de gözümün önünde. Büyü gibi değildi. Daha çok bir istek gibiydi. Bilmiyorum. Yaralı olan Aaron'du. Onun iyileşmesini istemiş de olmuş gibiydi. Herhangi bir tılsım. Büyülü eşya yoktu."

"En güçlü büyücüler bile birini iyileştirirken zorlanırlar. Bu yüzden şifacılar var. Büyü ile birini iyileştirmek neredeyse imkansızdır. Çünkü büyücünün bütün büyü gücünü tüketir. Şifacılar ise şifalı otlar ile büyüyü kullanırlar. Böylece büyünün gerekliliği azalır. Şifacı olmak için bile çok uzun yıllar süren bir eğitim gerekir. Bir insan kızın birini iyileştirmesi imkansız. Tabi eğer bir insansa..."

Amergin büyücünün söyledikleriyle dondu kaldı. Nasıl yani Cora bir insan değil mi?

"Bu nasıl olabilir ki? Bir insan değilse ne olabilir ki? Hem de insan evreninde."