"பூமா ... குழந்தம்மா.. என்ன டா ஆச்சு... ஏன் இரண்டு நாளா ஒரு மாதிரி இருக்க.. உங்கம்மா ஏதாவது சொன்னாளா... சொல்லு டா நான் வேணா கேட்கட்டுமா." என பூவிழியின் தலையை தடவிக் கொண்டே கேட்டவரை கண்களில் கண்ணீருடன் பார்த்தவள் "அப்பா..ப்பா.... என தேம்பியவாறே ஆரம்பித்தவள் அனைத்தும் கூறி முடித்தாள்...
"மெல்லியதாக சிரித்தவர் "என்ன டா இவ்ளோதானா நானும் என்னமோ ஏதோன்னு நினைச்சேன்..பரிட்சையில பாஸ் ஆகலைன்னா..?? என் குட்டிமா அழுதுகிட்டு இருக்கிறீங்க..?? இப்போ இல்லைன்னா என்ன டா செல்லமா அடுத்த செம்ல எழுது அவ்ளோதான்... இதுக்கு போயி மூஞ்சியை இப்படி வைச்சுக்கிட்டு..." என கூறியவர் அவளின் முகத்தை அழுத்தி தேய்த்து கண் புழையை தன் வேஸ்டியால் அழுத்தி துடைத்தவர் மூக்கினை துடைக்க போக பக்கென்று சிரித்தாள் பூவிழி...
"எவ்ளோ அழகா சிரிக்கற குழந்தைம்மா.. இப்படி தான் எப்பவும் இருக்கணும்... புரிதா.." என கூறியவர் எழுந்து செல்ல அவரையே விழி நீருடன் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள் பூவிழி.
"என்னை மன்னிச்சுடுங்கப்பா... உங்க கிட்ட இதை எப்படி சொல்றதுன்னு தெரியல.. எனக்கு சொல்லவும் வாய் வரலப்பா.." என மனதில் தன் தந்தையிடம் கூறிக் கொண்டவள் தீரனின் முதல் சந்திப்பை நினைக்க ஆரம்பித்தாள்...
"என்ன இந்த கூகுள் மேப் இவ்வளவு தூரம் நடக்க வைக்குது.. இனிமே இதை நம்ப கூடாது டா சாமி கொடுமையா இருக்கு.." என புலம்பியப்படியே நடந்து வந்தவன் "ஏய் ப்போ.. ஏய் குரங்கு போ.. இப்போ என்ன வேணும். இந்த சோறு வேணுமா... ஐயோ இது வேற இன்னைக்குன்னு பார்த்து நல்லா இருக்கே.. இங்க பாரு குரங்கு இன்னைக்கு மட்டும் என்னை விட்டுடு பிலீஸ்.. நாளைக்கு உனக்கு சாப்பாடு கொண்டு வரேன்.. இன்னைக்கு கொஞ்சம் நல்லா இருக்கு சாப்பாடு.. நாளைக்கு என் அக்காவை உனக்காக சாப்பாடு செய்ய சொல்லி ஸ்பெஸல்ல கொண்டு வரேன்." என குரங்கிடம் வாதாடி கொண்டிருக்கும் பூவிழின் குரலில் நின்றான்.. சுற்றும் முற்றும் பார்த்தவனின் பார்வையில் பட்டது அவளின் வதனம்... ஐந்தடிக்கும் சற்றே உயரம்... மெல்லிய தேகம்... தோளோடு உரசும் கூந்தல் என நின்றிருந்தவளை பார்த்தவனிற்கு அவளது பேச்சில் சிரிப்பு தான் வந்தது...
