Zawgyi version
ဒီလိုစိတ္ပင္ပန္းစြာနဲ႔ ႏိုးထရမယ့္မနက္ခင္းတစ္ခု ႀကဳံလာရဦးမယ္လို႔ Chaeyoung တစ္ခါမွ မထင္ခဲ့ဖူး။ ေမေမက ဟန္းနီးမြန္းခရီးသြားမည္ဆိုေတာ့ သူဘယ္လိုတားႏိုင္မွာလဲ။ ကံၾကမၼာကိုက သူ႔ကို Mina Myoui ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တည္းက်န္ေနေစခဲ့ခ်င္ပုံရသည္။
"သမီး မမစကားကိုနားေထာင္ေနာ္"
ေမေမက သူ႔ကို မသြားခင္ အေသအခ်ာမွာသြားရွာ၏။ ဘယ္ကမမလဲ။ ရႈပ္ရႈပ္ယွက္ယွက္ေတြ။ Chaeyoung က တျဖည္းျဖည္းေဝးၿပီး လမ္းကိုခ်ိဳးကာေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာ Taxi ကိုၾကည့္ရင္း ေခါင္းကို တစ္ခ်က္ထိုးဖြလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ မနက္ေက်ာင္းသြားရဦးမွာမို႔ ျပင္ဆင္ရန္ အိမ္ထဲဝင္ဟန္ျပင္ေတာ့ မလွမ္းမကမ္းက Mina က လွမ္းတားျမစ္၏။
"မင္း ေနဦး"
Chaeyoung က သူ႔ကို ဘာလဲ ဟူေသာပုံစံႏွင့္ၾကည့္ေတာ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးက မေက်နပ္သလို မ်က္ႏွာထားႏွင့္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ရင္း ျပန္ၾကည့္လာသည္။
"ဘာကိစၥလဲ"
"မင္းကိုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ အန္တီကေသခ်ာမွာခဲ့လို႔ ေျပာရဦးမယ္။ ေက်ာင္းသြားရင္ တို႔ကားနဲ႔ပဲ လိုက္ခဲ့ပါ"
"မလိုဘူး ငါ bus နဲ႔ သြားလို႔ရတယ္"
"မင္းဘယ္လိုကေလးလဲ။ အေကာင္းေျပာေနတာကို အေကာင္းမထင္ဘူး။ မင္းသေဘာေလ။ ဝတၱရားအရေျပာတာ"
Mina က ေျပာၿပီး သူ႔ထက္ဦးေအာင္ အိမ္ထဲျပန္ဝင္သြားသည္။ Chaeyoung က ႏႈတ္ခမ္းကိုလွ်ာျဖင့္တစ္ခ်က္သပ္ရင္း စဥ္းစားေနမိ၏။ ေနစမ္းပါဦး သူငါ့ကို ကေလးလို႔ေခၚသြားတာလား။ ငါက ကေလးလား။
Chaeyoung ဘယ္လိုပုံစံႏွင့္က်န္ေနခဲ့သလဲဆိုတာ Mina သိခ်င္ပါေသာ္လည္း လွည့္မၾကည့္ေတာ့။ သူကပဲအရင္ လွည့္ထြက္မည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးသား။ Son Chaeyoung ကို သူလုပ္ခ်င္တာလုပ္ခြင့္မေပးႏိုင္။ Mina က အိမ္ထဲသို႔ျပန္ဝင္လာၿပီး မီးဖိုခန္းထဲသို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့၏။
မနက္စာကို ဘာလုပ္ရေကာင္းမလဲ။ ေက်ာင္းခ်ိန္ကလည္းနီးေနၿပီမို႔ ေထြေထြထူးထူးလုပ္မေနေတာ့ပဲ ေပါင္မုန္႔ကိုသာမီးကင္လိုက္ၿပီး ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ထားလိုက္သည္။ သူျပင္ဆင္ၿပီးသြားသည္အထိ ဟိုကေလးစုတ္ကိုေတာ့ အရိပ္ေတာင္မျမင္ရေသး။
YOU ARE READING
First Snow
Fanfictionပထမဆုံးႏွင္းကို အတူတူျမင္ရရင္ အဲ့တာ ဖူးစာဖက္တဲ့။ ပထမဆုံးႏွင္းမွာ ေက်ာခိုင္းလွည့္ထြက္သြားခဲ့ရင္ေရာ ဘယ္အထိေဝးရမွာလဲ ပထမဆုံးနှင်းကို အတူတူမြင်ရရင် အဲ့တာ ဖူးစာဖက်တဲ့။ ပထမဆုံးနှင်းမှာ ကျောခိုင်းလှည့်ထွက်သွားခဲ့ရင်ရော ဘယ်အထိဝေးရမှာလဲ
