Zawgyi version
စုတ္ခ်က္ေတြ စုတ္ခ်က္ေတြ စုတ္ခ်က္ေတြ
ကင္းဗတ္စေပၚမွာ ဘယ္ႏွခ်က္မွန္းမသိေအာင္ေရးထားတဲ့စုတ္ခ်က္ေတြက သူ႔ႏွလုံးသားလိုပဲ ဒဏ္ရာဗရပြနဲ႔
ဘာမွမလုပ္ရပါပဲႏွင့္ စုတ္ခ်က္တစ္ခ်က္ျခစ္လိုက္တိုင္း ေမာေနသည္။ ရင္ေမာေနတာျဖစ္မည္။ အသက္ကိုျပင္းျပင္းရွဴရင္း လက္ကလည္းဆက္တိုက္လႈပ္ရွားရင္း သူေရးေနတဲ့အ႐ုပ္ကို သူကိုယ္တိုင္ အသက္သြင္းမိေန၏။
"Chaeng"
ေနာက္ကေခၚသံၾကားမွ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔အတန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္။ လြယ္အိတ္ကို တ႐ြတ္တိုက္လြယ္ထားၿပီး မ်က္မွန္ကိုင္းက မ်က္ႏွာထက္ပင္ႀကီးေနသည့္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။
"နင့္ကို ဌာနမႉးေခၚေနတယ္။ ကဇာတ္႐ုံကိုလာခဲ့ပါတဲ့"
"ေက်းဇူး"
Chaeyoung လည္း အာ႐ုံကို သူဆြဲေနေသာပန္းခ်ီကားဘက္ျပန္လွည့္လိုက္ေတာ့ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းပုံျဖစ္ေနတာ သတိထားမိလိုက္၏။ အဖြာရာမ်ားႏွင့္ျပည့္ေနေသာ ညိဳညစ္ညစ္အရာတစ္ခု။
ႀကိဳး ... လက္သန္းမွာခ်ည္တဲ့ အနီေရာင္ဖူးစာႀကိဳးေတာ့မဟုတ္။ သူ႔လည္ပင္းကိုစြပ္ေနသည့္သံေယာဇဥ္ႀကိဳး။ သည္ႀကိဳးကပဲသူ႔ကိုရစ္ပတ္ေႏွာင္တြယ္ေနတာမ်ား အသက္ရွဴေတာင္မဝခ်င္ေတာ့။
Chaeyoung က သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကိုမႈတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး ေက်ာပိုးအိတ္ထဲသို႔ လိုအပ္ေသာပစၥည္းမ်ားကိုထည့္ကာ ပခုံးတစ္ဖက္တြင္ ခ်ိတ္လြယ္လိုက္သည္။
ေက်ာင္းလမ္းမေပၚေျခခ်ေတာ့ ရာသီဥတုက ကြၽတ္ကြၽတ္ပူလို႔။ ေႏြေခါင္ေခါင္ပူသည့္ရာသီဥတုမ်ိဳးကို မတ္လဆန္းမွာပင္ခံစားေနရတာကေတာ့ သိပ္မဟုတ္ခ်င္။ ေလ႐ူးေလးက ျဖတ္ေျပးေဆာ့ကစားေနေသာ္လည္း အပူဒဏ္ကိုအံတုေလာက္သည့္အထိေတာ့ အေထာက္အကူမျဖစ္ခဲ့။
အျပင္ကေႏြထက္ပိုပူေနေသာ ရင္ကႏၲာရထဲမွာေတာ့ ပက္ၾကားပင္အက္ေနၿပီထင္ရ၏။ အခုအခ်ိန္ မမဘာလုပ္ေနမွာလဲ။ Chaeyoung က မေတြးမိေအာင္ႀကိဳးစားေနကာမွ တည့္တည့္ေတြးမိေနေသာ သူ႔ဦးေႏွာက္ကိုသာ အျပစ္တင္မိေတာ့သည္။
YOU ARE READING
First Snow
Fanfictionပထမဆုံးႏွင္းကို အတူတူျမင္ရရင္ အဲ့တာ ဖူးစာဖက္တဲ့။ ပထမဆုံးႏွင္းမွာ ေက်ာခိုင္းလွည့္ထြက္သြားခဲ့ရင္ေရာ ဘယ္အထိေဝးရမွာလဲ ပထမဆုံးနှင်းကို အတူတူမြင်ရရင် အဲ့တာ ဖူးစာဖက်တဲ့။ ပထမဆုံးနှင်းမှာ ကျောခိုင်းလှည့်ထွက်သွားခဲ့ရင်ရော ဘယ်အထိဝေးရမှာလဲ
