Katil Aşk - JenKai

2.0

Kim Jennie

Nefes alamadığını hissediyordum. Gerçek anlamda nefes alamıyordum. Göz yaşlarım durmuştu ama yanaklarım hala ıslaktı. Saçlarım ıslak yanağıma yapışmışken benim tek derdim nefesimi düzene sokmaktı.

Gözlerimi kapattım ve hızla kalkıp inen gögsümü sakinleştirmeye çalıştım. Rahatlamaya çalıştım çünkü şuan sakin olmam gerekiyordu. Daha cevabını öğrenmem gereken sorular vardı. O kız yaşıyormuydu? Jongin beni öldürmek istemişmiydi ya da yapacakmıydı? Bunları bilmem gerekiyordu.

Gögsüm normal hala geldiğinde gözlerimi açtım ve yere baktım. Suçluluk duygusu hissediyordum. Vücudumu suçluluk duygusu kaplamıştı sadece. O gün, ben o gün yanlış birşey yapmıştım. Yapmam gereken şeyi yapmayarak yanlış birşey yapmıştım. Ben... Ben arkadaşımı göz göre göre ölüme terk etmiştim. Onun orda ölmesine izin vermiştim.

Bende katildim. İzledim ve kaçtım. Çığlık bile atmamıştım. Bende katildim

Gözlerim dolunca kapattım ve başımı iki yana salladım.

Tekrar ağlayamazdım.

Saçlarımı yüzümden çekip göz yaşlarımı sildim. Ayağa kalkıp çantamı elime aldım ve boş kaldırımda yürümeye başladım. Kollarımı göğsümde birleştirip yürüdüm. Makyajımın bozulduğunu biliyordum. Kaldırımda geçen tektük insanlar tuhaf bakıyordu yüzüme ama içimin yüzümden daha berbat olduğunu bilmiyorlardı.

Onun gözleri gözlerimin önüne geldikçe çıldıracakmış gibi oluyordum. Bunların hepsini unutmak için ne çileler çekmiştim ama şimdi hepsi çok kolay bir şekilde kendilerini bana hatırlatmışlardı. O kadar çabam boşuna çıkmış gibi hissediyordum.

Arkadaşım bıçaklanırken sadece göz yaşlarımı dökmüştüm. Gözlerime bakıp o da göz yaşlarını akıtırken ben sadece izlemiştim ve kaçmıştım. Korkmuştum. O hapse girer diye korkmuştum ve susmuştum ama ölmekten beter olmuştum. Keşke jisung'un yaptığı benimde aklıma gelseydi ve bende ona yardım etseydim.

Ama yetişebilirmiydim ki? Kurtarabilirmiydim ki onu? Yaşasaydı jongin'i söylerdi. Ben buna dayanamazdım.

Aklımda canlanan görüntüler yanaklarımı akıtırken sessizce burnumu çekmiştim. Çok zavallı hissediyordum kendimi. Elimden hiçbir şey gelmiyormuş gibi hissediyordum. Öyleydi zaten, neyi becerebilmiştim ki?

Çantamdan anahtarı alıp deliğe yerleştirdim ve açıp kapıyı ittim. İçeri girip arkamdan kapatıp çantamla anahtarı yere bıraktım. Ayakkabılarımı çıkarıp direk banyoya gittim. Aynadan kendime baktığımda haklı olduğumu görmüştüm. Gözlerimden yanaklarıma siyah iz vardı, rujum hafif dağılmıştı.

Üstümdekileri çıkarıp suyu açtım ve kendimi suyun altına bıraktım. Saçlarım, yüzüm, omzum, kollarım, karnım, bacaklarım, ellerim, ayaklarım ıslanırken öylece durmuştum. Vücudum ıslanırken belki düşüncelerimden'de aranırım diye düşündüm.

Neden düşündüğüm hiçbir şey olmuyordu?

Her şeyi hallettikten sonra suyu kapattım ve bornozu tüm vücuduma sardım. Aynadan kendime baktım. Makyajlarım gitmiş, yüzüm temiz olmuştu.

Yüzüm temizdi sadece. Yüzüm dışından temiz olan başka hiçbir şeyim yoktu.

Gözlerim şişken daha fazla orda durmayıp odama geçtim. İç çamışırlarımı giydikten sonra odadan çıktım ve kapıya doğru gittim. Yerdeki çantamın yanına çömelip telefonumu aldım. Bildirimleri boş verip saate baktım.

20:37

Bildirimlere girip ne olduklarına baktım. Jisoo aramış ve mesaj atmıştı. Jisung'da aynısını yapmıştı