Ταξικά

Death!!!!

"Ουάου. Αυτό είναι... Πόλυ μεγάλο." Λέει η Μυρσίνη τρώγοντας ποπ κορν παρακολουθώντας την τσόντα.

"Εντάξει τώρα. Άλλοι έχουμε μεγαλύτερο." Λέω και εγώ με πείσμα και με κοιτάζει εκεί πέρα ενώ εγώ...

Θεέ μου θέλω να πάρω το μικρό ζαχαρωτό από εδώ και να το βάλω κάτω και...

Ναι.

Ας ελπίσουμε ότι μετά την τσόντα να έχει ανάψει και εκείνη και να κάνουμε τώρα.

Αλλά δεν το βλέπω.

Τι να έβλεπε ντοκιμαντέρ για την χελώνα καρέτα καρέτα ή την τσόντα που βλέπουμε τώρα...

Ναι το ίδιο της κάνει.

"Γιατί όταν πάει να μπει μέσα στην κοπέλα το ματζαφλάρι του μεγαλώνει?" Με ρωτάει και γελάω λιγάκι.

"Ας πούμε... Ότι λόγω της πίεσης... Πάει όλο το αίμα εκεί κάτω." Της απαντάω και φαίνεται να το σκέφτεται λιγάκι.

"Ναι... Και μια ερώτηση... Εσείς που το μετράται... Το μετράται όταν είναι... Πιο μεγάλο όταν είναι πιο μικρό?" Με ρωτάει και απλά μένω και την κοιτάζω έκπληκτος.

Να μια ερώτηση που δεν περίμενα.

"Συγνώμη... Με όλο αυτό που βλέπουμε... Εσένα αυτό σου έκανε εντύπωση?" Την ρωτάω αγνοώντας την απορία και με κοιτάζει αθώα.

"Γιατί τι άλλο έπρεπε να μου κάνει?" Με ρωτάει και τότε απομακρύνομαι λιγάκι από κοντά της.

"Δηλαδή... Εσένα τώρα... Βλέποντας αυτή την ταινία... Δεν έχεις νιώσει... Μια ιδιαίτερη... Αίσθηση... Εκεί κάτω... Στην χαμηλή περιοχή... Μου μας έδειχνε τόση ώρα η κυριούλα πουτάνα στην τσόντα? Βλέποντας τον τύπο και την παπαρδέλα του?" Την ρωτάω και φαίνεται να το σκέφτεται.

"Όχι. Όχι δεν ένιωσα κάτι." Μου απαντάει και απλά ο στρατιώτης μου έχασε την μάχη και έπεσε τραυματίας.

"Αλήθεια? Γιατί... Εμένα όλα αυτά που είδαμε... Μαζί και με εσένα... Εεεε ρε Μυρσίνη... Άναψα." Της λέω και κοιτάζει το χώρο γύρω της.

"Κλειστά είναι φώτα." Απαντάει και απλά αφήνω μια ανάσα για να ηρεμήσω.

"Να σε ρωτήσω... Εμ... Εσύ θα ήθελες να περάσουμε λίγο χρόνο μαζί? Χωρίς ρούχα... Και να κάνουμε ότι έκαναν και αυτοί στην ταινία?" Την ρωτάω κοιτάζοντας την προσεκτικά.

Είναι... Πανέμορφη.

Και αυτή η κοντή φούστα που φοράει...