Ταξικά

Συνάντηση με τον πεθερό

Χάρης POV

"Αντιγόνη! Σπύρο! Σηκωθείτε σκασμένα γιατί θα σας λιανίσω!" Φωνάζω στα αδέλφια μου καθώς φτιάχνω το κολατσιό τους για το σχολείο.

"Δεν θέλουμε να πάμε σχολείο!" Φωνάζουν τα σπασμένα και θέλω να πάρω τα κεφαλάκια τους και να τα κοπανήσω μεταξύ τους.

"Σηκωθείτε γαμώ το κέρατο μου γάμο! Σηκωθείτε γιατί μπορεί η μαμά μας να πέθανε! Αλλά οι παντόφλες της έχουν μείνει! Για κάποιο λόγω δεν τις πέταξα!" Φωνάζω καθώς απομακρύνομαι από την κουζίνα και εκνευρισμένος πηγαίνω στο δωμάτιο τους.

"Άντε! Άντε! Σηκωθείτε! Σηκωθείτε!" Φωνάζω ξανά καθώς ανοίγω το φως και τα βλέπω και τα τρία αδέλφια μου να είναι ακόμα ξαπλωμένα στα κρεβάτια τους.

"Είπα σηκωθείτε να πάτε σχολείο!" Φωνάζω ξανά και τότε ανοίγουν τα μάτια τους και με κοιτάζουν εκνευρισμένα.

"Ρε Χάρη! Φύγε! Νυστάζουμε!" Μου φωνάζει η Αναστασία κουρασμένη.

"Εσύ κοιμήσου Αναστασία γιατί είσαι έγκυος. Άντε μην σε στείλω να μείνεις μόνιμα με τον Μάκη να σε ξεφορτωθώ και εσένα!" Φωνάζω αγανακτισμένος.

"Πεινάμε. Τι έχουμε για πρωινό?" Με ρωτάει ο Σπύρος.

"Τοστάκια σας έφτιαξα με τυρί και γαλοπούλα." Τους απαντάω.

"Ίου. Δεν μου αρέσει το τυρί." Μου λέει η Αντιγόνη.

"Ωραία να το βγάλεις." Της λέω κουρασμένος.

"Ναι αλλά δεν μου αρέσει ούτε η γαλοπούλα." Μου λέει.

"Ωραία. Να το δώσεις στον Σπύρο και θα σου φτιάξω ένα άλλο με ζαμπόν." Της λέω και μουτρώνει.

"Ούτε το ζαμπόν μου αρέσει." Απαντάει.

"Ωραία πες μου τι άλλο θέλεις να σου φτιάξω για να φας?" Την ρωτάω.

"Τίποτα." Μου απαντάει και θέλω να την πνίξω.

"Αντιγόνη. Θα φας το τοστάκι σου. Και σηκωθείτε να πάτε στο σχολείο! Αντε! Θα αργήσετε!" Φωνάζω αγανακτισμένος.

"Δεν θελουμε να πάμε σχολείο!" Φωνάζει και ο Σπύρος.

"Να σας πω! Σταματήστε να κάνετε σαν κακομαθημένα! Με έχετε κουράσει! Έλεος! Σηκωθείτε αμέσως να πάτε σχολειο γιατί θα σας δείρω! Η μάλλον όχι! Θα σας πάρω και θα σας αφήσω σε ένα ορφανοτροφείο! Να ησυχάσω από εσάς! Με εχετε πρήξει!" Φωνάζω και στο τέλος κοπανάω με δύναμη τον τοίχο του δωματίου τους.