Ταξικά

Γενέθλια

Μυρσίνης POV
Πέντε μέρες αργότερα...

"Λοιπόν Μυρσίνη μου οι εξετάσεις σου βγήκαν αρκετά καλές." Μου λέει ο γιατρός και χαμογελάω χαρούμενη.

"Θα πρέπει τις επόμενες μέρες βέβαια να είσαι πιο προσεκτική. Δεν πρέπει να κολλήσεις κανένα νόσημα και ειδικά τον ιό που κυκλοφορεί. Η καρδιά σου δεν θα το αντέξει. Για αυτό να περιορίσεις τις μετακινήσεις σου και τις επόμενες εξετάσεις σου θα έρθουμε στο σπίτι σου για να τις κάνουμε." Μου λέει και γνέφω θετικά.

"Μάλιστα. Σας ευχαριστούμε πολύ." Λέει η Βίβιαν και τότε σηκωνόμαστε από τις θέσεις μας.

"Δεν θα χρειαστεί να πάρω κάποιο φάρμακο. Έτσι δεν είναι?" Τον ρωτάω με λίγη ανασφάλεια και γελάει.

"Ναι κοριτσάκι μου. Μην ανησυχείς." Μοθ απαντάει και ανακουφίζομαι.

"Τέλεια. Οπότε σας περιμένουμε σε δύο εβδομάδες στο σπίτι μας." Λέει ευγενικά η Βίβιαν.

"Τέλεια. Καλή σας μέρα λοιπόν. Και Μυρσίνη μου... " Με φωνάζει ο γιατρός και γυρνάω και τον κοιτάζω.

"Χρόνια σου πολλά. Να τα εκατοστήσεις. Είναι τα γενέθλια σου σήμερα σωστά?" Με ρωτάει και κοιτάζω το πάτωμα.

"Ναι... Εμ... Σας ευχαριστώ... Για τις ευχές...Γεια σας..." Λέω κάπως αγχωμένη και τελικά με την Βίβιαν βγαίνουμε έξω από το γραφείο του γιατρού και βλέπουμε τον Σταύρο να μας περιμένει.

"Κυρία Βίβιαν δεσποινίς Μυρσίνη? Είστε έτοιμες? Φεύγουμε?" Μας ρωτάει κάπως αγχωμένος.

"Ναι. Μην ανησυχείς. Η γλυκιά μας Μυρσίνη είναι καλά." Απαντάει η Βίβιαν χαϊδεύει τρυφερά τα μαλλιά μου.

"Τέλεια. Πάμε τώρα ή μήπως θέλετε να πάμε μια βόλτα?" Μας ρωτάει.

"Οοο! Εγώ θέλω να πάμε βόλτα! Να πάμε? Να πάμε? Να πάμε?" Ρωτάω την Βίβιαν και γελάει.

"Ναι ψυχή μου. Που θέλεις να πάμε?" Με ρωτάει και το σκέφτομαι λιγάκι.

"Εμ... Δεν ξέρω. Πάμε να πιούμε χυμό?" Της προτείνω αφού το σκεφτώ λιγάκι.

"Ναι αμέ. Έλα πάμε." Μου λέει και βγαίνουμε έξω από το νοσοκομείο όμως μόλις βγαίνουμε βλέπω τον Χάρη μαζί με τον Μάκη να κρατάνε κάτι χαρτιά.

"Ο γεια σου Μυρσίνη!" Μου φωνάζει χαρούμενος ο Μάκης μόλις με βλέπει.

"Γεια σου Μάκη. Γεια σου Χάρη..." Τους λέω και ο Χάρης με κοιτάζει με ένα θα πω... Ντροπαλό χαμόγελο.