Ασημάκης POV
Κάθομαι στην θέση δίπλα από το νοσοκομειακό κρεβάτι της αγαπημένης μου Αναστασίας και την χαζεύω που κοιμάται κρατώντας ενώ κρατάω το χεράκι της...
Είναι τόσο όμορφη...
Αλλά και τόσο ηλίθια...
Μα καλά είναι μόλις δεκαέξι χρόνων και έτσι απλά κάνει την μια βλακεία μετά την άλλη?
Δεν σκέφτεται τον εαυτό της?
Δεν σκέφτεται το μέλλον της?
Έχει σχεδόν παρατήσει το σχολείο πηγαίνει παίρνει ναρκωτικά και δουλεύει νύχτα.
"Μάκη..." Ακούω την αδύναμη φωνή της και αμέσως σηκώνω το κεφάλι μου και την βλέπω να έχει ανοίξει τα πανέμορφα γαλάζια μάτια της...
"Τι είναι μικρούλα μου?" Την ρωτάω χαϊδεύοντας το χεράκι της.
"Πονάω... Πονάω πολύ." Λέει και αμέσως σχεδόν αρχίζει να κλαίει.
"Ηρέμησε μικρούλα μου. Τι έγινε? Που πονάς?" Την ρωτάω αμέσως ανήσυχος.
"Παντού. Με πονάει το κεφάλι μου... Τα πόδια μου... Τα χέρια μου... Το στομάχι μου... Παντού. Σε παρακαλώ κάνε κάτι." Μου λέει και σκουπίζω βιαστικά τα δάκρυα που τρέχουν στα μάγουλα της.
"Ηρέμησε... Ηρέμησε μικρούλα μου. Δεν είναι κάτι... Απλά... Είναι... Παρενέργειες από τα ναρκωτικά. Δεν είναι τόσο κακό... Για την υγεία σου." Της λέω κάπως αμήχανα.
"Μα πονάω πολύ... Σε παρακαλώ... Κάνε κάτι για να περάσει ο πόνος." Λέει κλαίγοντας και προσπαθώ να την ηρεμήσω αν και ξέρω πολύ καλά πως αυτό δεν γίνεται.
"Όλα καλά. Μην φοβάσαι. Μην φοβάσαι. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να περάσει ο πόνος. Θα περάσει σε λίγες μέρες από μόνος του." Της λέω και με κοιτάζει κάπως έκπληκτη.
"Σε μέρες? Όχι σήμερα? Κάντο να σταματήσει! Κάντο να σταματήσει τώρα!" Φωνάζει ενώ αλλάζει συνέχεια μεριά μιας και νομίζει πως έτσι θα σταματήσει τον πόνο.
"Λυπάμαι Αναστασία μου αλλά δεν γίνεται." Της λέω και πραγματικά νιώθω απαίσια.
"Όχι! Κάνε κάτι! Κάνε!" Συνεχίζει να φωνάζει και τότε μπουκαρει μέσα στο δωμάτιο ο Χάρης.
"Τι έγινε? Τι έπαθε?" Ρωτάει αμέσως φοβισμένος.
"Πονάει." Απαντάω εγώ κάπως αμήχανα και αμέσως ο Χάρης σκύβει πιάνει το χεράκι της...
"Έλα αγάπη μου... Μην ανησυχείς. Θα περάσει ο πόνος. Αλλά θα άργησε λίγο." Της λέει χαϊδεύοντας το μάγουλο της.
ESTÁS LEYENDO
Ταξικά
HumorΚαι ταξικά... Το πράγμα δεν τσουλάει... Το ξέρω δεν σου παει... Να τα έχεις με φτωχό...